1958, Επιστροφή στο μέλλον

Με κομπλιμέντα στον εαυτό μου,
                        [την ιστορία μου θα αρχίσω,
και με κίνδυνο να κάνω λάθος,
                      [θα ισχυριστώ και θα τονίσω,
ότι δεν είμαι, άμυαλος, ανεγκέφαλος,
                    [ανόητος και γενικώς ηλίθιος,
ώστε όταν οι ανήθικοι,
                      [ξεδιάντροπα πουλάνε ήθος,
να καταπιώ βρομό-χαπο,
                         [πριν να  πατήσω το κουμπί,
ώστε ο νους μου, να μην, με παραμύθια
                         [μπιγκ-μπροδερ-παγιδευτεί.

Έτσι τον έλεγχο τού νου,
                     [κατάφερα να μην τον χάσω,
και δυό λογάκια για παλιοτόμαρα,
                            [νάμαι ικανός να γράψω...    

                                    
      Γινήκαν.. φίλοι μου παιδικοί,
        καμπόσοι, μεγάλοι και τρανοί,
        αυτοί που λέμε οι φτασμένοι,
        στο Μέγαρο οι δακτυλοδειγμένοι,
        στο Μέγαρο ντε, που χτίσαν,
            [από το στέρημά τους οι φτωχοί,
        για να πηγαίνουνε οι "έτσι",
                                           [και οι ματσοί..

        Αυτούς τους φίλους για να τους δω,
        έπρεπε να γυρίσω στο 1948,                    
        που είμασταν παλιά πιτσιρικάδες,
        και παίζαμε κοκαλωτό κι αμάδες,
        γιατί πια τώρα, για να τους δεις
        σεκιουριτάδες δεν σε αφήνουν,
                   [ή μπάτσοι, ή γραμματείς....

Π.χ. ο Νίκος Λυρογιάνης,
                             [είναι πια λόγιος...
Ότι ξεράθηκε "στο ξαφνικό",
                [ολόκληρη η Μεσόγειος
θε να το πίστευα ομολογώ
                                        [πιο εύκολα.

Τσίριζαν τα αγράμματα τα ξέκολα,
κι έκλεισα με αγανάκτηση την τιβή,
γιατί προηγουμένως,
                     [ταμπλάς μού είχε ρθεί,
καθώς μιλούσε ο ρήτορας ,
       [ο συμμαθητής μου Άκης Μετονιάς....
Ρε να με δουλεύει φώναξα,
                                [βάλθηκε ο ντουνιάς ?
Απ' ότι θυμόμουνα απ' το σχολιό,
                         [τότε που ήμουνα μικρός,
ο πρώτος ήτανε "ντουβάρι μαθητής",
                                   [με βούλα δε χαζός...

Βιπς και τηλεπερσόνες
                                   [γίνανε, φίλοι παιδικοί,
αλλά καλύτερα ας τα πούμε απ' την αρχή :

Τα γεγονότα γράφω,
              [του χίλια εννιακόσια πενήντα οκτώ,             *1958
όμως πετάχτηκα για λίγο,
              [στο χίλια εννιακόσια σαράντα οκτώ,            *1948
γιατί ταξίδεψα χθες στο όνειρό μου,
    [να ειδοποιήσω όλους ότι ερχόταν το κακό....

Εβδομήντα επτά και βάλε είμαι ετών,                             

και στ’ όνειρο εκείνο

                       [είδα με έκπληξη λοιπόν,

πως βρέθηκα στο έτος σαρανταοκτώ,
και ήμουν λέει...

                [ένας μπόμπιρας ετών οκτώ.

Όλη η παρέα των Σεπολίων ήταν εκεί,
στου κυρ Αργύρη του Πάχη την αυλή….
Νίκος και Δημητράκης* δηλαδή,
Πέτρος* και Κώστας* και λοιποί,
ά..... ξέχασα και η Ελένη η μικρή,
που ήταν δεν ήταν πέντε ετών
κι ο Νότης βέβαια μετ’ αυτών,
μπουσούλαγε σχεδόν ακόμα,

                [αλλά κι αυτός παρών.

Αρχίσανε διάφορα να με ρωτάνε….
Το μέλλον λέει ένας,
                         [για πες πως θάναι?

Δεν ξέρω πως γνώριζαν το κάθε τί,
κι ότι απ' το μέλλον,
                        [πρόσφατα είχα ρθει...

Σκέφτηκα για το μέλλον
                [τίποτα να μην τους πω...
μα μου λέγαν... 
          ["έλα ρε φίλε, σε παρακαλώ..."

Το σκέφτηκα από 'κει 
              [το σκέφτηκα απο 'δώ,
ίσως πρέπει, αν είναι για σκοπό καλό,
μ' αυτό τον τρόπο να τους προειδοποιώ,
δεν ήθελα περισσότερο,
                              [φόρα πήρα στο λεπτό.

        "Αφού επιμένετε ακούστε...
        κωλόπαιδα, το δικαιούσθε,
        όπως και κάποια μπινελίκια,
        γιατί όταν μπείτε στα οφίκια,
        θάναι αργά για να σας χ@@ω….

        Θα προσπαθήσω να σας "δω"
              [εκεί που θάστε... μα απ’ έξω
        εσείς, θα με κρατήσετε καθίκια !

        Φάτε αχώνευτη... 
                           [την πρώτη την αλήθεια,

        και πάμε και για τα λοιπά:

Το εβδομήντα και μετά,
       [ο Νίκος θάναι διευθυντής, 

θα με σνομπάρει ανοικτά,
    [με τρόπο θα λέει "μ’ ενοχλείς"."

Ο Δημητράκης σταματά,
μιλάει, και μένα δεν κοιτά,
"μιά γκόμενα, λέει, ακολουθώ,
γειά σου....."

            [και φεύγει στο λεπτό..

Ο Λάκης, για κείνα τα λεφτά
            [που τού 'δωσα δανεικά,
θα κάνει την πάπια....η σουπιά,
                    [αν και ματσώθηκε καλά,

κι άντε να πεις, "δε βαριέσαι,

                      [περασμένα ξεχασμένα",

μα κάνει και φιγούρα ο ελεεινός,

       [δείχνοντας την "Καγιέν" σε μένα..

Ο Νότης πετριά θα φάει γερή.

Παίρνει το ύφος διευθυντή,
ξεχνάει τ' Αργύρη την αυλή,
πουλάει μούρη και μου λέει δηλαδή,
"...ξέρεις ότι εκεί που "μένεις,
              [μένουνε φτωχοί Αλβανοί ?",
χωρίς ο νεόπλουτος,
                            [να συνειδητοποιεί,
πως, μετά από πολλά, παράνομο,

                 [κρίθηκε το αυθαίρετό του,
και φτύνει έναν "επώνυμο"
                      [φαφλατά όμοιό του,
λες και κοίταε καθρέφτη,
                       [έναν γείτονα δικό του.

Τον Πέτρο βρίσκω γαλονά…
"Ωωω, τι μου κάνεις λέει ψυχρά…"
Νάσου κι ο Σπύρος,
                    [που έγινε εφοπλιστής,
"...δεν είναι ο χρόνος μου επαρκής,
βιάζομαι, τ’ αμάξι τώρα πάω να βρώ,
λυπάμαι μα δεν θα μπορέσω να σε δω.."

Μόνο ο Γιάννης, ρε παιδιά
μου φέρθηκε πολύ καλά…..
Δεν του αλλάξαν τα μυαλά
γαλόνια ή και τα λεφτά…..

Του χάιδεψα λίγο τα μαλλιά,
του φίλου μου πιτσιρικά,
που θα τιμήσει την φιλία,
όχι σαν τ’ άλλα τα γελοία,
(που στράβωσαν τα μεγαλεία)
τα θλιβερά τα ανθρωπάκια,
που με το σύστημα πλακάκια
τα κάνανε, και προσπερνάνε
τους πρώην φίλους,
     [δεν νοιάζονται να τους σιχτιράνε.

Ξεχάσανε τις φτώχειες

      [και τις παλιές.... τις γειτονιές τους,

και δε χαμπαριάζουν,
                               [για τις ντροπές τους.      
Έχουν ξεχάσει,
             [Σεπόλια και Ταμπούρια,
γεμάτη η Κηφισιά,

                [από τέτοια γαϊδούρια !

        Απίθανα μπορεί να σας φαίνονται αυτά
        ή έστω υπερβολικά μα είναι όλα..... αληθινά !!
        γι αυτό "ακούστε τα" τώρα... παιδιά
        που ακόμα δεν έχει πετρώσει καρδιά.


      Παίξτε όσο έχετε καιρό
        το μέλλον είναι ζοφερό...

        Το γάλα θαν’ ραδιενεργό,
        στο Τσερνομπίλ* θα γίνει αυτό.

        Οι αγελάδες θαν’ τρελές,
        κρέας να φας δεν θα το θες.

        Για το νερό θ’ ανησυχείς,
        κι ίσως πολέμους γι αυτό δεις…

        Από τους ψηφιο-τεχνολογιο-εισβολείς,
        δεν θα μπορείς πια να κρυφτείς.

       Φάτε ψωμί, φρούτα, λαχανικά,
       γιατί σαν μεγαλώσετε,
                 [μεταλλαγμένα θαν’ αυτά,
       και σαν πηγαίνεις λαϊκή,
       θα νοσταλγείς,

              [κάποια παλιά εποχή.

        Θάρθει η Σελήνη πιο κοντά (!),
        και βόλτες θα πηγαίνουν τακτικά.

        Θάν’ ο Μεγάλος Αδελφός,
        αφέντης σου και αρχηγός.

        Θάν’ άντρες μ’ αλογοουρά,
        και σκουλαρίκια στα αυτιά….

        Γυμνόστηθες θάν στις ακτές,
        μα και σε χάπενινγκς πολλές.

        Στο στόμα, ρουφηχτά φιλιά,
        γυναίκα σ’ άλλη, φανερά,                      
        ναι φανερά, όχι κρυφά,
        και άλλα ακόμη πιο κουφά.

        Οι Μπολσεβίκοι θα χαθούν
        και νεο-πλούσιοι θα φανούν.

        Δικτατορία με δεινά
        θα φέρουν τα ηλεκτρονικά.

        Ότι μυστικό θα λέτε
                  [στα κρυφά στο σπίτι,
        θάναι γνωστό σε κάθε αλήτη,
        καθώς, από παλμούς,

                       [που προκαλούνται,
        τα τζάμια πάλλονται*, κινούνται
        και δέσμη λέιζερ τους πιάνει...
        σε ξένα αυτιά ο ήχος φτάνει
        από απόσταση ένα μίλι,
        αυτό κι αν ήτανε σκαμπίλι !

        Κατασκευάστρια εταιρεία,
        RHODES& SCHWRZ GPS,
        να μην νομίζεις λέω αστεία.

        Τα τσοντοκάναλα θα λένε,
                     [πάρε τζι-πι-ές να μη χαθείς,
        μα ο«ΜΠΙΓΚ ΜΠΡΟΔΕΡ»,

           [θα σε βρεί, όπου και να κρυφτείς,

        γιατί ηλεκτρονικές παγίδες
        σου στήσανε σε ιστοσελίδες,
        και από κανάλια οι βολεμένοι,
        ορίζουνε όλη, μα όλη,

                                [την οικουμένη....

Εγώ 'ζησα στην εξορία... (ναυτικός),
κι έλειψα σαράντα χρόνια,
          [να βρώ την τύχη μου ο φτωχός....

Κάποτε ξεμπαρκάρισα στη Νέα Υόρκη,
                            [και γύρισα μέσω Βρυξελλών...

Στο Ελευθέριος Βενιζέλος έφτασα,
        [το βράδυ των "λανθασμένων επιλογών".

Έμαθα πως όσο έλειπα,
                   [καταστραφήκαμε οικονομικά,
και οι υπαίτιοι είχανε πέσει σε καυγά,
για το ποιος θα μας ξαναφέρει,
                                                 [από τον Άδη,
όπου μας πήγανε αυτοί οι ίδιοι,

                                [όλους μας σαν κοπάδι.

Τώρα γιατί δεν φροντίσανε,
                               [να μην βρεθούμε εκεί ??
απάντηση μέχρι στιγμής,
             [δεν έχει από κανένα τους δοθεί,
μόνο για κάποια λαθάκια,

        [κάποιοι μέσα απ' τα δόντια τους μιλάνε,
και στα "περασμένα-ξεχασμένα",                               *περσινά ξινά σταφύλια
                                 [σαφώς όλοι τους το πάνε,
τονίζοντας ότι όπως και νάχει,
                              [και εν τοιαύτη περιπτώσει,
ουδείς έχει δικαίωμα να ζητά ευθύνες,
                          [από αυτόν που θα τον σώσει...

Στο καφενέ συζήταγαν
             [ότι από το πουθενά είχε εμφανιστεί,
κάτι καινούργιο, φρούτο εξωτικό,
                         [που τ' ονόμασαν "Οι Μουγκοί"

Όλοι συμφώναγαν ,
                         [όλοι, μα όλοι τους μαζί,
πως είναι άνθρωποι πάρα πολύ κακοί,
μια ταύτιση απόψεων,
                 [που ουδέποτε είχα ματαδεί,
και ανακουφισμένοι τόνιζαν,
                         [ότι φροντίσαν.... οι "καλοί",

για να γλυτώσουν όλους εμάς,
                          [να βάλουνε τους Μουγκούς,
στο πιτς-φιτίλι στη στρούγκα σηκωτούς,
και μούγκα στη στρούγκα οι λοιποί....!

Σκέφτηκα τί αλτρουιστές !!

                  [τί άνθρωποι εξαιρετικοί !!
ενώ εγώ, παράτησα τον τόπο

                 [και πήρα των ομματιών μου...
αυτοί, μείναν εδώ και δούλεψαν,
      [μα και δουλεύουν, για το καλό μου !!!

Με έναν καταπέλτη κατηγορητήριο,
πως πιάστηκαν γράφοντας
      [αισχρόλογα σε κάθε αποχωρητήριο,
και προκειμένου οι πολίτες 
                                 [να "προστατευτούμε" όλοι,
τους κακούς να σύρουν σαν τον Έκτορα*,
       [σκεφτήκανε, στη Τροία, γύρω απ' τη πόλη.   *γυιός του Πριάμου της Τροίας

Στην πολιτεία της  Μποτσουάνα,

μια στον Καϊάφα και μια στον Άννα,

μα τελικά,
                [το σούρσιμο αποφεύχθη,

από ποιον ψυλλιάζεσαι να ελέχθη ???

Γυρίζοντας απ' το πολυετές ταξίδι μου λοιπόν,
                                                     [άκουγα απ' την τιβή,
της άφιξης το βράδυ, συνεχώς για "κείνους"...  

                                                                    [όμως αυτοί 
σιωπηλοί... ποτέ δεν μίλαγαν, δεν απαντούσαν,
για τα εγκλήματά τους και όσα οι "καλοί",
                                          [αυτούς κατηγορούσαν....

 Θάναι και φοβιτσιάρηδες σκέφτηκα,
                                  [δεν πάνε στα κους κους που τους καλούν,
θα φοβούνται ότι από τους αδιάφθορους,
   [και αμερόληπτους ντελάληδες αμέσως θα ξεμπροστιαστούν....

Είχα απορίες κι αγόρασα πρωί πρωί,
                      [μια αγαπημένη απ' τα παλιά εφημερίδα,
πριν ξημερώσει καλά καλά,
                                            [μα μ' ένα μάτι νάναι γαρίδα.

Την άνοιξα......Έλειπε η ρήση του Βολταίρου,
                                                    [που ήταν η προμετωπίδα,
σε κάθε άρθρο της Ελληνοιταλίδας Ταπιάνι Ετούτι,
                                                                     [το γένος Ακρίδα.

Τώρα ?? ποια 'ναι η αλήθεια ??
                                       [άντε να βγάλεις άκρη,

άντε να.....   
                         ...μα ευτυχώς σε κάποια φάση,

κάποια πολύ γνωστή κυρία,
                      [με επιστημονική βεβαίως βάση ,
να μου το εξηγήσει ανέλαβε απ' την τιβή,
                                   [που όντως τα είχα χάσει...

Είπε με τον αέρα του σοφού,
                                            [και ρητορία ζηλευτή,
πως οι υποστηρικτές εκείνων των κακών,
                  [καιροφυλακτούσαν από την εποχή,
των Ομέρ Βρυώνη, Ιμπραήμ...... και Κιουταχή,
και ότι οι σημερινοί κακοί,
     [με τους Τουρκοαιγύπτιους ήτανε κολλητοί...


Αυτά κι άλλα πολλά έλεγα των παιδιών,
                              [στου κυρ Αργύρη την αυλή,
όταν ακούω μια βρισιά,
                                  [κι όλοι μαζί με μια φωνή,
κράζουν εμένα......     με λέγαν ψευταρά,
ακόμη κι από το διπλανό μπαλκόνι
                         [του Δημητράκη η νταντά,
μια θειά κραυγάζει εκεί κοντά,
                         [η κυρα Στέλλα από ψηλά,
κι η Βιριδάκη που περνά,
                        [με την Αγνή και τη γιαγιά….

Σηκώθηκαν Μπουρνάζι και Σεπόλια,
                           [στη τσίτα όλη η γειτονιά…

Να κι ο Ρωμύλος ο λιγνός,
            [που με τον σανοπώλη παίρνουν μπρος,
μαζί τους κι άγνωστος χοντρός….
                                    [της διπλανής ο ένας γιός,
η ψυχοκόρη η Θωμαή, να σου η Μάχη, η Κική
                          [κι ο Παύλος που ήταν πωλητής..

Με βρίζουν όλοι φωναχτά...........
                                     [μου λεν βαλτέ α να χαθείς…..
να κοροϊδέψεις δεν μπορείς,
                                           [αλλού τα ψέματα να πεις.»
κι οι φουκαράδες δυστυχώς, μείνανε όλοι απαθείς.

Γυρίσαν σπίτι ευτυχείς. Να πάρεις πάγο αν θυμηθείς,
                                               [λέει στη συμβία του ο Κωστής

(ναι, στη δική μου Ευθυμία), και ξημερώνει μέρα γιορτής.
του Αι Γιάννη είν’ οι φωτιές, θα τις πηδάν παιδιά γονείς.

Σβήσαν τα φώτα…….…… μα μετά.........μέναν με μάτια ανοικτά..
Λες νάχε δίκιο το παιδί ??      ρωτάει άγρυπνη η Ευθυμία δειλά....

      65 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Ήρθανε οι λογαριασμοί ΕΝΦΙΑ, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΚΤΑΚΤΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ,

                                                                           [μαζί με τις αυξήσεις τις τρελές, 

πως θα πηδήξουμε τέτοιες φωτιές ?
                       [με τις γνωστές τις ειδοποιήσεις και τις παράνομες απειλές ?

........και η γριούλα Σταυριανή λέει οργισμένη στον Κωστή....   
                                                                [  Μα@@@α, σα νάχε δίκιο το παιδί !!


      υστερόγραφο

Αχ τι μας έκανες βρε αθάνατε,  μεγάλε Πιραντέλλο,
ακόμα κι αν δεν επιθυμώ,
                     [στη σκέψη μου μπαίνεις θέλω δεν θέλω,
με το εξαίσιο κατά τη γνώμη μου, 
                                 ["Έτσι είναι αν όλοι νομίζετε έτσι".
Μμ.. τέλος Ιουλίου κι απ' ότι φαίνεται,
                                                          [με πείραξε η ζέστη...
____________________________________

συνεχίζεται

Για να παρακολουθήσετε το "ήλθα.. είδα.. δεν ενίκησα" (1939 - 2019) 

από την αρχή πατήστε εδώ

* Το "ήλθα.. είδα.. δεν ενίκησα" είναι το 3ο μέρος της τριλογίας

''ιστορίες & υστερίες της Ιστορίας'' και αναφέρεται στα χρόνια 1939 - 2019.
Συνεργάστηκαν οι Π. Β. Ματαράγκας και Κ. Γ. Ραπακούλια
________________________________________________________________________________

  ήλθα.. είδα.. δεν ενίκησα