1980, υπό Λιβεριανή σημαία

Σε διάφορα εμπορικά καράβια ταξίδευα χρόνια και χρόνια,
                                                       [που τάλεγαν Ελληνικά, μα ήταν υπό σημαία Λιβερίας,
και μπάρκαρα κει  σαν φασινοτζόβενο, λατζοκαμαρωτάκι, παραμάγερας,
                [ναύτης, αξιωματικός και καπετάνιος, με πρύμα πάντα τη σημαία ευκαιρίας.

Κάποια στιγμή μου στείλαν και δίπλωμα Λιβεριανό χωρίς να το ζητήσω,
        [με όλες τις σφραγίδες, τα σέα και τα μέα τους κι υπογραφές από αυτό το κράτος,
και τότε σκέφτηκα να ψάξω τί και πώς, που βρίσκεται η χώρα...

               [να μάθω για τη νέα μου πατρίδα, από τι τρώνε μέχρι το μήκος και το πλάτος. 

Στο πόρτο άκουσα ότι ένας στρατηγός Ντόε, το 1980, με πραξικόπημα αστραπή

                 [σκότωσε τον πρόεδρο και με μαζικές εκτελέσεις ανέλαβε εντός μιας ώρας
την διακυβέρνηση... τερματίζοντας έτσι έπειτα από 133 χρόνια,

                    [την κυριαρχία Αμερικανολιβεριανών στα πολιτικά πράγματα της χώρας. 

Ποιοί νάναι κι από πούθε αυτοί οι Αμερικανολιβεριάνοι ρωτούσα εδώ και κεί, 
            [κανείς δεν ήθελε  να πει αλλά και ντρεπόμουνα για την άγνοια μου κατά βάθος.

Από εγκυκλοπαίδειες με τις πληροφορίες τις σιδερωμένες,

                                                               [ότι βρήκα το μεταφέρω εδώ χωρίς φόβο και πάθος.

Οι γνωρίζοντες λοιπόν γράφουνε... ότι η Λιβερία
      [βρίσκεται στην Αφρική 6° 18'Β μήκος, 10° 48' Δ πλάτος,
και δεν είναι άλλη από την ξακουστή "Ακτή του Πιπεριού",

 [το Αφρικανικό πιπέρι που είχε στα γεύματα κάθε χλιδάτος.

Τη Λιβερία (Ελευθερία) την ίδρυσαν οι Αμερικανοί
                                  [με σκλάβους που είπανε στις ΗΠΑ αντίο
"άμα τη ελευθερώσει των".... κι αφού με καράβια
      [τους μεταφέραν, τους εγκατέστησαν εκεί το έτος 1822.


Οι νεοαφιχθέντες θ' αποτελέσουν μια νέα εθνοτική ομάδα
                                     [κι ως σήμερα αναφέρονται σαν Αμερικανολιβεριανοί,
ωστόσο αυτή η εθνοτική ομάδα, σαν οδοστρωτήρας, προκαλεί έριδες
                     [για τις υπόλοιπες 16 εθνότητες... που ακόμα συνεχίζονται εκεί.

Οι πρώην δούλοι αντίθετα με τις προσδοκίες των πρώην αφεντικών τους,
                                 [συνέχισαν... το καθεστώς της δουλείας που τόσο καλά το γνώριζαν,
και "μάλλον δάσκαλοι 'γίναν των Νοτιοαφρικανών του απαρχάντ"
     [όπως ειρωνικά γράφει ο δημοσιογράφος Ρίτσαρντ Καπίνσκι, που εξουσιοδότησαν
στη δεκαετία του΄60, να παρακολουθήσει τη μετάβαση
                                [των αφρικανικών χωρών από την αποικιοκρατία στην ανεξαρτησία.

Σ' ένα συγκλονιστικό βιβλίο, ο ρεπόρτερ το 1998 περιγράφει με γλαφυρότητα
          [πως η μικρή αυτή κοινωνία των σκλάβων της Αμερικής δημιούργησε τη Λιβερία...
Πως "ένιωσαν" αμέσως αφέντες, προκαλώντας πολλά αντάρτικα... αφού δούλους,
                                              [κάνανε εκείνους που είχαν ίδιο χρώμα και καταγωγή μ' αυτούς !

Η Κοινωνία των Εθνών το 1931 αποφάσισε ότι η "κυρίαρχη τάξη" στη Λιβερία 

                       [εκμεταλλεύεται τους ιθαγενείς και καταδικάζει τους Αμερικανολιβεριανούς.
   
Η κατάσταση εξομαλύνεται το 1936, ωστόσο οι διαφορές παρέμειναν και παραμένουν
      [μεταξύ ιθαγενών και κυρίαρχης τάξης αγεφύρωτες, ως τους δικούς μας τους καιρούς.

       
 ΥΓ

Θα αδικούσα τους φίλους του ποδοσφαίρου αν δεν ανέφερα,

                        [ένα μοναδικό γεγονός στη παγκόσμιο ιστορία που συνέβη στη χώρα αυτή.

Ο επιθετικός της Παρί Σαιν Ζερμέν και της Μίλαν, ο Ζορζ Γουεά, 

                [γίνεται πρόεδρος της Λιβερίας αφού με ποσοστό 61,5% στις εκλογές επικρατεί.

__________________________________________________________________________________

                                                                        συνεχίζεται

Για να παρακολουθήσετε το "ήλθα.. είδα.. δεν ενίκησα" (1939 - 2019) από την αρχή
πατήστε εδώ

* Το "ήλθα.. είδα.. δεν ενίκησα" είναι το 3ο μέρος της τριλογίας

''ιστορίες & υστερίες της Ιστορίας'' και αναφέρεται στα χρόνια 1939 - 2019.
Συνεργάστηκαν οι Π. Β. Ματαράγκας και Κ. Γ. Ραπακούλια 
_____________________________________________________________ 



* Λιβερία, Η λεγόμενη «Ακτή του Πιπεριού» τέθηκε υπό τον έλεγχο των Πορτογάλων, οι οποίοι ασχολήθηκαν ευρύτατα με το δουλεμπόριο. 

Τον 15ο και 16ο αιώνα Ευρωπαίοι έμποροι επισκέφτηκαν πολλές φορές τη χώρα, κυρίως για τη φόρτωση του περιζήτητου αφρικανικού πιπεριού, χωρίς όμως να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί.  

Το 1821 η σημερινή χώρα επιλέχθηκε από την Αμερικανική Εταιρεία Αποικισμού της Νέας Υόρκης για τον πυρήνα ενός ανεξάρτητου αφρικανικού κράτους. 
Εκεί θα ζούσαν οι Αφροαμερικανοί που είχαν απελευθερωθεί από τη δουλεία. 
Οι πρώτοι άλλοτε σκλάβοι εγκαταστάθηκαν το 1822 στο ακρωτήριο Μεσουράδο. Αυτοί και όσοι μεταφέρθηκαν τα επόμενα χρόνια (περί τους 20.000 μέσα σε περισσότερο από έναν αιώνα) ονομάστηκαν Αμερικανολιβεριανοί. 


* Ρίτσαρντ Καπίνσκι, Ο Πολωνός δημοσιογράφος και συγγραφέας που ανέδειξε την ταξιδιωτική εμπειρία σε μείζονα αλληγορία για τον κόσμο μας. Άρχισε να ταξιδεύει ως ανταποκριτής του Πολωνικού Πρακτορείου Ειδήσεων στα τέλη της δεκαετίας του 1950. 
Εκείνη την εποχή υπήρξε ο μόνος ανταποκριτής της Πολωνίας στο εξωτερικό και αυτό δεν ήταν διόλου εύκολο στο κομμουνιστικό καθεστώς της χώρας του. «Κορυφαίος δημοσιογράφος του 20ού αιώνα» όπως τον αποκάλεσαν κι άλλοι πως μετέτρεψε το ρεπορτάζ σε λογοτεχνία. Συγγραφείς όπως ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και ο Λουίς Σεπούλβεδα τον χαρακτήρισαν «μαέστρο».
Ίσως το ότι επί τρεις και πλέον δεκαετίες ταξίδεψε σε πλήθος χώρες στην Αφρική, στην Ασία και στη Λατινική Αμερική έχει τη σημασία του, όμως δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Ομως το ότι έζησε 27 επαναστάσεις και πραξικοπήματα και καταδικάστηκε τέσσερις φορές σε θάνατο είναι ! 
Ο Καπισίνσκι, που πέθανε σε ηλικία 74 ετών το 2007, δεν ήταν «αντικειμενικός» δημοσιογράφος. Ο ίδιος μάλιστα έλεγε πως...

"...αν κάποιος θέλει να βρει «αντικειμενικές» απαντήσεις για το ένα και το άλλο, ας ανατρέξει σε κάποια βιβλιοθήκη κι όχι στα δικά μου κείμενα!". Η ουσία, δηλαδή, για τον ίδιο δεν περιέχεται στο γεγονός καθαυτό αλλά στη σημασία του – κι αυτή αναδεικνύεται από την εμπειρία.

   ήλθα.. είδα... δεν ενίκησα