Για δέκα μέρες, βρισκόμουν στου Νιάρχου τα ναυπηγεία,
[με το καράβι για την ετήσια επισκευή,
όταν στα γεγονότα του Πολυτεχνείου πάνω έπεσα, που τα θυμόμαστε
[κάθε χρονιά, με την πορεία προς την πρεσβεία την Αμερικανική.
Έλειπα και το '67 κι έτσι δεν ήξερα πολλά πολλά,
[κοντά στο τίποτα θα έλεγα, για την δικτατορία,
άσε που μούχε κλέψει τη καρδιά και τα μυαλά,
[μία ξανθιά γαλανομάτα Κολωνακιώτισσα κυρία,
κι όπως όνειρα διάφορα έκανα, όλο σε κείνη η σκέψη μου ταξίδευε,
[κι εκεί συνεχώς βρισκόταν,
ήτανε μία γλυκιά αιχμαλωσία... με τίποτε άλλο,
[ότι κι αν ήτανε αυτό, δεν ασχολιόταν...
... αν και διάβασα στο "Όπως ήθελα να ζήσω" της Ε. Πριόβολου,
[ότι στα χρόνια του Όθωνα "χεζολίθαρο" λέγανε το Κολωνάκι,
ε, ακόμα και τότε δεν επηρεάστηκα και συνέχισα να τη βλέπω διαφορετική,
[λόγω της γειτονιάς της (φαντασμένος, μεγαλομανής από παιδάκι !)
Έτσι λοιπόν από τα πεπραγμένα της δικτατορίας τα ελάχιστα που είδα,
[που διάβασα, και όσα άκουσα απ' το σταθμό των φοιτητών,
τα μεταφέρω εδώ χωρίς να κρύψω κάτι, χωρίς προσθαφαιρέσεις,
[χωρίς να υποστηρίζω πρόσωπα ή ομάδες και.... άνευ ψευδολογιών..
"Κύριε Ζουρνατζή*, κύριε Υφυπουργέ, *
[να ελέγξω τίποτα πλέον δεν μπορώ,
χρειάζομαι κατεπειγόντως, εσείς να μου στείλετε τον στρατό".
Αυτό το σήμα έφτασε στο υπουργείο των δικτατόρων,
[απ' της Αστυνομίας Πόλεων τον αρχηγό.
Όσα γεγονότα του σήματος αυτού είχαν προηγηθεί,
περιγράφονται σε κάποια στιχάκια,
[που βρήκα ότι είχα γράψει 'κείνη την εποχή...
Εξέγερση Πολυτεχνείου,
δεκαεπτά του Νοεμβρίου…
Τελικά μεσάνυχτα είχα...
[φαίνεται πως χαμπάρι
απ’ όλα αυτά δεν είχα πάρει,
γιατί σε θρίλερ ήμουνα
στο σινεμά,* *Πιγκάλ (το σημερινό Lidle)
με φρικιό, που θέριζε
[μ' ένα μπαλτά.
Ρούφηξα καυσαερίλα
[βγαίνοντας... μα νοθευμένη,
μοιάζει δακρυγονίλα...
[κι ένα δάκρυ από το μάτι βγαίνει.
Κάπου στο τέρμα στα Πατήσια..
αγόρια μαζεμένα είδα και κορίτσια,
να συζητούν
[δείχνοντας έντονη ανησυχία...
λες και από κάπου περίμεναν
[μια αόρατη θεομηνία,
που άρχισα κι εγώ να νιώθω
[μ' όλες μου τις αισθήσεις,
μα από πού...? είπα,
[θα έχω παραισθήσεις,
η ταινία μάλλον φταίει,
[αυτή με παρασύρει,
σκέφτηκα και με φοβίζει… ασιχτίρι...
Έφτασα στη μάνα μου, φαΐ να πάρω
[που είχε μαγειρέψει,
να ταΐσω τη γυναίκα μου,
[μπας κι από την πείνα ρέψει,
αφού τρόφιμα δεν είχαμε
[στη γκαρσονιέρα της Αγαθουπόλεως..
Ανεργία... χωρίς "μπάρκο" οικογενειακώς
[πεινάγαμε... τί επιπόλαιος !
δεν είχα προνοήσει μία καβάτζα
[νάχω σαν βιός μου.
"Που ήσουν ρε ύπνε ?
[έξω γίνεται ο χαμός του κόσμου",
λέει κι επιβεβαιώνει τους φόβους μου
[ο αδελφός μου.
"Νομίζεις ότι σου κάνω πλάκα?"
[κι ευθύς το ράδιο δυναμώνει:
"Μάχη γίνεται στα Χαυτεία",
[ακούω κραυγή που με τσιτώνει...
"Της αστυνομίας
[σπάσαν όλα τα μπλόκα",
μ' ενημερώνει, "από Ομόνοια,
[έως και του Φλόκα.
Οι μπάτσοι τάβρανε μπαστούνια,
χαιρέκακα συνεχίζει,
["ο κόσμος είναι πια μιλιούνια"* *Ανυπολόγιστος αριθμός
Σε έκτακτα δελτία,
[σταθμοί μιλούν για αναρχία...
Πώς θα το χειριστεί, αυτό, το κράτος ?
[οι στρατηγοί σε αμηχανία.
"Σε άλλο μέτωπο, πήρανε
[τη Νομαρχία οι εργάτες,
και με φοιτητές συμπαραστάτες,
κερδίζουνε όλες οι στράτες..."
...ωρύεται ο Παπαχρήστος* *Ο εκφωνητής του «Πολυτεχνείου»
[απ’ του Πολυτεχνείου το σταθμό,
που με τη μούρη έπεσα,
[στη ζούλα να τον βρω...
"αυτό το χώμα είναι δικό μας" στο πικ-άπ
[κι ο Παπαχρήστος απαγγέλει *Στις 2 τα ξημερώματα
του Σολωμού τους στίχους,
[με όλα του σταθμού τα μέλη
τον εμψυχωτικό εθνικό μας ύμνο..
Ποιός να πάει πια για ύπνο,
τώρα που γράφεται ιστορία ?
στα ραδιόφωνα...…
όλοι κρεμασμένοι
ακούνε, λες εκστασιασμένοι,
με το μυαλό τους να πηγαίνει
στο «Υπερμάχω Στρατηγώ»
απ’ του Ηράκλειου τον καιρό…
Ίσως η μάχη εκείνη στα Χαυτεία,
που δεν ξανάκουσα περί αυτής,
[αναφορά καμία,
και πάλι λέω ίσως...
[να ήτανε η πραγματική αιτία
πούβγαλε στρατό.....
[και τανκς η εξουσία !
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Κατά την ταπεινή μου γνώμη,
[το άνθος των Ελλήνων, οι φοιτητές, ήταν αγνοί,
άσχετο αν αργότερα κάποιοι …..
[τη χάσανε, την αγνότητα αυτή...
Απ΄ότι άκουσα και διάβασα,
[λένε πως στου ιδρύματος την αυλή,
μπήκανε, διάφορα, "μυστήρια" στοιχεία
[για προβοκάτσια, με σκοτεινή αποστολή..
Πού να γνωρίζω εγώ τα παρασκήνια,
[τα στρατιωτικο-πολιτικά,
απλώς μια απορία μες το μυαλό μου,
[υπήρχε κι υπάρχει χρόνια πολλά,
ίσως και νάναι κουταμάρα,
[μα κλείνω την ιστορία μου, μ' αυτή :
Όλα ετούτα γίνονταν... όταν βουλευτικές εκλογές
[δύο μήνες μετά είχαν αναγγελθεί,
ενώ.... είχαν περάσει ήδη, εβδομηνταεννέα μήνες
[δικτατορίας...….. χωρίς κάτι ανάλογο να συμβεί !
Επόμενο δεν είναι κάποιος, καχύποπτος θες...
[ψυλλιασμένος θες... να απορεί ??
______________________________________________________________________
* Το "ήλθα.. είδα.. δεν ενίκησα" είναι το 3ο μέρος της τριλογίας
''ιστορίες & υστερίες της Ιστορίας'', και αναφέρεται στα χρόνια 1939 - 2019.
Συνεργάστηκαν οι Π. Β. Ματαράγκας και Κ. Γ. Ραπακούλια
''ιστορίες & υστερίες της Ιστορίας'', και αναφέρεται στα χρόνια 1939 - 2019.
Συνεργάστηκαν οι Π. Β. Ματαράγκας και Κ. Γ. Ραπακούλια
* Σπύρος Ζουρνατζής - υφυπουγός παρά τω πρωθυπουργώ, Έλληνας πολιτικός και δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στους Σοφάδες Θεσσαλίας 7 Οκτωβρίου 1935. Γιος του Βασίλη Ζουρνατζή. Σπούδασε νομικές και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ιδιώτευσε ως δικηγόρος. Ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία διατελώντας διευθυντής του πολιτικού περιοδικού "Προοπτική" την περίοδο 1960 - 1967 ενώ αρθρογραφούσε και στην Εστία από το 1974 έως το 1997.
Στην κυβέρνηση Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη διορίστηκε υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ.
Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος του εθνικιστικού κόμματος ΕΠΕΝ, με το οποίο και εξελέγη ευρωβουλευτής το 1989.
* Δημήτρης Παπαχρήστος, Βασικός εκφωνητής στο ραδιοσταθμό των φοιτητών κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το 1973. Συγγραφέας, αρθρογράφος και παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών, όπως επίσης και εκφωνητής.
* Δημήτρης Παπαχρήστος, Βασικός εκφωνητής στο ραδιοσταθμό των φοιτητών κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το 1973. Συγγραφέας, αρθρογράφος και παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών, όπως επίσης και εκφωνητής.
ήλθα.. είδα... δεν ενίκησα
No comments:
Post a Comment