Η Αρήτη....κι οι ουρές των συνταξιούχων

        Σκηνή 2

        ''Απ' του Ομήρου την εποχή
               το όνομά μου, έχει 'ρθεί''...
            είπε η "Αρήτη"....
                                   με κοφτή
            κι αγέρωχη φωνή..

 Σας περιγράφω τη σκηνή
 όταν μου είχε συστηθεί
 κι εγώ.... 'χα εντυπωσιαστεί
 από την άγρια ομορφιά της.

Καθόμουνα μπροστά της,
στης τράπεζας τη ρεσεψιόν,
προχωρημένα ''ήντα'' εγώ ετών,
κι εκείνη... 
                στοιχεία μου ζητούσε
και τα καταχωρούσε.....

                 Ήταν η μέρα που αγωνιούσε,                            3 Ιουνίου 2015
                ο κόσμος και προεξοφλούσε,
                ότι οι τράπεζες κλειστές
                θα είν' για μέρες πια πολλές.

              








                
               Δυό ώρες πριν συνωστισμός
               στο υποκατάστημα εμπρός
               της Εθνικής της γειτονιάς μου.
               και λέγαν... 
                               ''πάνε τα λεφτά μου''
               και ''αν γοργά θα ξανανοίξουν
               οι τράπεζες.....
                              να εξυπηρετήσουν...''               

                  ''Ξέρει κανείς να απαντήσει ?''                               
               ένας Ζητάς 'χε μουρμουρίσει.

               Τον είχαν φέρει για την τάξη,
               κάνα κεφάλι να μη σπάσει,
               γιατί πλακώνονταν οι γέροι,
               στο σύνολο ή εν μέρει,
               την ώρα της αναμονής...

Όντως μια μέρα ήταν ντροπής
και η αιτία ήταν σαφής....

        ''Κάποτε κάποιος νοικοκύρης
        της οικογένειας κύρης,
        έπαιρνε όλο δανεικά
        και δόση πλήρωνε γι αυτά
        την πρώτη του κάθε μηνός.....

        Σύντομα είδε αυτός,
                        ότι την επομένη,
       την δόση....
                     που τον περιμένει,
       δεν θάχε να πληρώσει......

       Εκεί, που να μη σώσει,
       απ' τα έι-τι-έμ παίρνει  λεφτά,
       και συνεχίζει με αυτά,
       να είναι συνεπής,
       στη δόση του ο αναιδής,
       ποντάροντας στο γεγονός
       πως πεθαμένος θάναι αυτός
       όταν το χρέος θα φρακάρει
       μετά από χρόνια δηλαδή
       και θα τραβιόνταν άλλοι εκεί...''       

       Δεν είμαι οικονομολόγος,
       αλλά μου πέφτει λόγος...
       είχα και 'γώ δύο δραχμές
       που χάθηκαν απ' αρπαχτές. 

               ___________

Όλα τα ξέχασα αυτά,
όμως σαν βρέθηκα μπροστά
για λίγο....
              στην Αρήτη !!

Ταξίδεψα σ' άλλο πλανήτη
όταν μου είχε αποκριθεί
πως με χαρά είχε δεχτεί
να γράψω κάτι για αυτή...
  
Της είχα εξηγήσει
πως μ' είχε κατακτήσει,
και την άδειά της πώς ζητώ
σε κάποιο στίχο τρυφερό,
εκείνη να αναφέρω,
κάποια δροσιά να φέρω,
στα μικρά πονήματά μου,
τα ποιήματά μου,
όπως αποκαλώ.... 
                στ' αστεία τα γραπτά μου,
τα λόγια μου, τα μπαγιατεμένα,
που ακούνε οι φίλοι από μένα !

Αισθάνθηκα τόσο καλά
σαν να μου δώσαν τα λεφτά,
ήτοι, και άλλο εξηντάρι*                  *ημερήσιο όριο ανάληψης
πέρα απ' το όριο που 'χαν βάλει,
να παίρνουμε την κάθε μέρα...
Τότε, που πλάκωνε η φοβέρα,
και απειλούσαν με σκλαβιά
και πείνα...
               οι τύποι απ' τα βορεινά.
            ___________


Μην πει κανείς, είμαι μουρντάρης
και γέρο-γκομενιάρης,
κι αν σκέφτηκα κάποια στιγμή
άχ να 'μουν νέος"....
                          ήταν γιατί ,
η Αρήτη...
                  ήταν το κάτι άλλο
που ούτε μικρό, ούτε μεγάλο
δεν θ' άφηνε απαθή.....
και όταν έφτασε η στιγμή
που τέλειωσε η καταγραφή
με λύπη...
                  πατάω το κουμπί
όπου πατά κανείς να βγει.

     Ή ναι, ή όχι αν θα ψηφίσει,
          στο δημοψήφισμα....
                                        ή αν η κρίση,
          τελικώς θα τον λιανίσει,
          δεν θα τον απασχολήσει,
          γιατί σε κείνη είχε κολλήσει
          κι έμεινε το μυαλό του.
  
          Βαρουφάκη, ή Τσακαλώτου,
          δεν πρόσεχε πια παρόλες 
          σβήσανε οι έγνοιες του όλες        
_____________________________                                                            

Μία Χιπ Χόπ-ερα

Το στόρυ σε σκηνές -2η 

______________________________________________________________________  του Οδυσσέα Ηβιλάγια

Ραπ-όπερα  

Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
e-mail: pmataragas@yahoo.com

* Αρήτη    Στην ελληνική μυθολογία η Αρήτη ήταν βασίλισσα των Φαιάκων, κατά τον Όμηρο σύζυγος του βασιλιά Αλκινόου, ενώ κατά τον Ησίοδο αδελφή του. Στην ομηρική Οδύσσεια (η 66 κ.ε.) η Αρήτη περιγράφεται ως γυναίκα ευγενική και αξιότιμη, μια αρχόντισσα που την τιμά, την ακούει και τη σέβεται ο άντρας της, τα παιδιά της και ο λαός της. Ο καλός της λόγος επιδρά ευεργετικά στις αποφάσεις του βασιλιά Αλκινόου και η παρουσία της στις συζητήσεις για θέματα του κράτους και του λαού διαλύει τις διαφορές και τις αντιμαχίες, οδηγώντας σε ευτυχείς λύσεις.

Ο Οδυσσέας είχε την τύχη να κερδίσει την εύνοιά της κατά την παραμονή του στο νησί των Φαιάκων, τη Σχερία. Η Αρήτη συμβούλευσε τον Αλκίνοο να πράξει ό,τι χρειαζόταν ώστε να ξαναδεί ο φιλοξενούμενός τους την πατρίδα και το σπιτικό του. Η επιρροή της Αρήτης δείχνει την υψηλή κοινωνική θέση της γυναίκας στην ομηρική εποχή, σε σχέση με τους μετέπειτα αιώνες.

Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος στα Αργοναυτικά (4, 1013 κ.ε.) διηγείται ότι η Αρήτη μεσολάβησε ανάμεσα στους Αργοναύτες και στους άρχοντες της Κολχίδας. Αυτή πάντρεψε τον Ιάσονα και τη Μήδεια, δίνοντας ως γαμήλιο δώρο στο ζεύγος 12 σκλάβες.



  the foreigner