 |
Κανόνι του Παρισιού 1918 (Paris Gun) το μεγαλύτερο στην ιστορία.
Οι Γερμανοί με αυτό βομβάρδιζαν.. από απόσταση 120 χιλιομέτρων.
Την 1η Ιανουαρίου 1981 εν μέσω φανφαροπανηγυρισμών μπήκα στην Ένωση,
[καταχρεωμένος και χαρουμενοστενοχωρημένος, διάβηκα τον Ρουβίκωνα. Σκάζοντας και κολυμπώντας έκτοτε χωρίς σωσίβιο ή "σανίδα", [αυξήθηκαν τα βάρη εμένα του φουκαρά... που ήδη σήκωνα. Δάνεια που υπήρχαν κι απ' το '21, των Κουντοριώτηδων και Μαυροκορδάτων [τα αποικιοκρατικά δάνεια 'κείνα που πλήρωνα ακόμη, τα πολυπολλαπλασίασα, καλά να είμαι..."Δοξάστε με", πούλεγε ο Χάρρυ Κλιν... [κι απ' τα τρισέγγονα που φέσωσα ζητώ, μ' αναίδεια ομολογώ, συγνώμη !! |
[και "καμένη", η Αμερικανοαγγλογαλλορώσικη συμμαχία,
απ' τις λαχτάρες που τους κάνανε οι Κάιζερ* και οι Χίτλερ με δυό παγκόσμιους,
[είπανε, τέρμα άνθρακας και χάλυβας για Γερμανία,
τα δύο βασικά "στοιχεία πολέμου", μπας και την ξαναπατήσουν, αν φτιάξουν οι Γερμανοί
[πάλι στη ζούλα, τίποτα της τσέπης θωρηκτά* και κάποιες χιλιάδες αεροπλάνα.
Έγινε γνωστό δε ότι από τότε Γερμανοί επιστήμονες το πάλευαν για υπερόπλα,
[ατομοβόμβες και πυρηνικά κάνοντας τολμηρά δικά τους πλάνα.
Στις αρχές του εικοστού αιώνα, λόγω του αποικιο-οικονομικού ανταγωνισμού,
[δημιουργήθηκαν δύο αντίπαλες συμμαχίες, το έτος χίλια εννιακόσια επτά,
Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία και Ρωσία κάνανε συμμαχία, τη γνωστή σ' όλους Αντάντ,
[ή και "Εγκάρδια συνεννόηση"... όπως αναφέρεται και με τα δύο ιστορικά.
Η δεύτερη, που ονομάζεται στην ιστορία πολέμου ως "Τριπλή Συμμαχία",
[συμφωνήθηκε και υπογράφηκε από Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Ιταλία..
Ξύναν τα νύχια τους για καυγά κι ευκαιρία τους δόθηκε
[όταν το 1914 δολοφονήθηκε ο διάδοχος της Αυστροουγγαρίας στη Σερβία.
Πλακώθηκαν στις κανονιές... όλοι με όλους, Αυστροουγγαρία Γερμανία, Σερβία, Ρωσία,
[Γαλλία, Βέλγιο, Αγγλία, ΗΠΑ*, Ιαπωνία και... άλλοι, για μια τετραετία.
Νίκησε η Αντάντ και υπεγράφη η παράδοση των Γερμανών το 1918
[με την "Ανακωχή της Κομπιέν" και εν συνεχεία με την Συνθήκη των Βερσαλλιών
η οποία απαγόρευε να κατασκευάζονται όπλα στη Γερμανία, που όμως δεν χαμπάριασε
[και τάφτιαχνε.... αγοράζοντας εργοστάσια στο έδαφος άλλων χωρών,
όπως σε Σουηδία και Ολλανδία, σύντομα όμως και στο δικό της έδαφος, Έσσεν κι αλλού,[κι όταν κάναν τον νέο πόλεμο είχανε τόσα όπλα που γούρλωσαν τα μάτια των νικητών.
Όμως αυτοί οι τέσσερις "συνεταίροι" στη διάρκεια του Β' παγκόσμιου πόλεμου,
[αφού νικήσαν κσι σ' αυτόν.... "είδαν" ότι για πάρτη του ο καθένας είχε ειδικούς σκοπούς.
Σύντομα λοιπόν τα "σπάσανε" μεταξύ τους οι σύμμαχοι-νικητές
[και τειχο-σιδηρουνπαραπετασμα-χωρίστηκαν οι τρεις.... από τους "νέους κακούς",
τους νέους εχθρούς, τους Ρώσους κουμουνιστές*, όσο για μας, απλώς.....
[αλλάξαμε μπαμπούλα, γιατί 'χαμε στερητικό σύνδρομο από εχθρούς.
Έλα όμως που οι νέοι κακοί, οι Ρώσοι, ήταν πανίσχυροι... ενώ από την άλλη
[οι πιο σκληροί "πολεμιστές της Δύσης", οι Γερμανοί, είχαν ξεδοντιαστεί.
"Η Γερμανία έπρεπε να καρδαμώσει" και σκέφτηκαν τρόπο τα θινκτάνκς* των νικητών,
["...ελεύθερο νάχει εφοδιασμό σε άνθρακα και χάλυβα για να αναπτυχθεί,
αλλά παράλληλα να είναι και "φάρμακο" για την διαχρονική Γαλλογερμανική βεντέτα,
[ώστε μεταξύ της η Φραγκιά* να μην ξαναπλακωθεί".
Ας ψάξουμε όμως πρώτα ποιά ήτανε τούτη η "Φραγκιά"....
[πριν δούμε ποια "λύση" βρήκε η Αντάντ για να δυναμώσει η Γερμανία,
χωρίς όμως νάναι επικίνδυνη για τη Δύση, όπως και να ελέγχεται στους εξοπλισμούς,
[ένα πανέξυπνο τρόπο! ... και όποιος το σκέφτηκε πρέπει να ήταν ιδιοφυΐα.
Οι Φράγκοι, φίλε μου που λες, ήταν Γερμανικές φυλές πέραν του Ρήνου,
[που αναφέρονται από τους Ρωμαίους κατά τον τρίτο αιώνα μ.Χ. πρώτη φορά,
και που οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες τους πολεμούσαν με τις μισθοφορικές τους λεγεώνες
[διώχνοντάς τους, καθώς εισέβαλαν συνεχώς από τα βόρεια και τ' ανατολικά.
Όμως ήτανε πιότερο από βέβαιο ότι καθώς παρήκμαζε η αυτοκρατορία,
[αργά ή γρήγορα Φράγκοι... θα μπούκαραν και θα ορίζανε αυτά τα εδάφη.
Ο Ελληνόψυχος, Ελληνολάτρης, μπλακλισταρισμένος και μετέπειτα αυτοκράτορας
[των Ρωμαίων, Ιουλιανός*, ο "τών μαχών πάντα επικεφαλής", σε μάχη άλλωστε εχάθη,
ως καίσαρ τότε, διοικητής της Ισπανίας, Γαλατίας και Βρετανίας,
[διετήρησε 40 ακόμη χρόνια το imperium της αυτοκρατορίας,
νικώντας στη μάχη του Στρασβούργου τους Γερμανούς... και την ευγνωμοσύνη
[των ντόπιων τη βλέπουνε οι τουρίστες από τ' αγάλματα του στις πόλεις της Γαλλίας.
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία* άρχισε να φθίνει από τον 3ο μ.Χ. αιώνα,
[διάφορες οι αιτίες, μια σειρά από πληγές βοήθησαν, όπως η πανούκλα του Κυπριανού,
που αποδεκάτισε τον πληθυσμό, είχε αποτέλεσμα να πέσουν τα έσοδα του κράτους,
[ώστε να γίνει δύσκολη η συντήρηση του τεράστιου ρωμαϊκού μισθοφορικού στρατού.
Συνέπεια ήταν φυσικά ν' αδυνατίσει και η άμυνα στον Ρήνο....
[και να ξεχυθούν ακράτητες στα ρωμαϊκά εδάφη οι Γερμανικές φυλές,
πρώτοι οι Βησιγότθοι* κι ακολουθήσανε οι "πάντες"...
[στη μάχη δε της Ανδριανουπόλεως το 378 τσακίσανε τις αήττητες ρωμαϊκές στρατιές.
Το 410 φάγανε και τη Ρώμη... και έτσι σβήνει αυτό το κομμάτι της αυτοκρατορίας,
[τέσσερεις αιώνες μετά την ίδρυσή της, το δυτικό της τμήμα πέφτει σε... αφασία.
Το ένα μετά το άλλο ξεφυτρώνουν τα γερμανικά βασίλεια που ιδρύονται στα εδάφη της,
[τα οποία ως είθισται, τρώγονταν μεταξύ τους για πιότερα εδάφη και εξουσία.
Το 496 ο Χλωδοβίκος Α΄ο Φράγκος βασιλιάς θα τα ενώσει όλα
[και θα φτιάξει ένα τεράστιο βασίλειο που θα ονομαστεί Αυστρασία
και θα περιλαμβάνει τις σημερινές "μεγαλοπιασμένες" χώρες,
[Λουξεμβούργο, Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο και Ολλανδία.
Οι παιδοεγγονοδισεγγονοαπόγονοι, ως συνηθίζεται στα βασιλόσογα,
[φαγώθηκαν μεταξύ τους και γίνανε από δυό χωριά χωριάτες,
κυρίως Γερμανοχωρίτες και Γαλλοχωρίτες που έκτοτε τρώγονται σαν τα σκυλιά,
[και θάλεγα μεταφορικά, σαν χουλιγκάνοι ομάδων πλακώνονται συχνά στις φάπες.
Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι στον Α΄παγκόσμιο πόλεμο,
[οι φραγκογάλλοι με τους συμμάχους τους φάγανε 1.773.700 φραγκογερμανούς,
κι οι φραγκογερμανοί με τους δικούς τους τούς συμμάχους
[1.357.800 φραγκογάλλους..... δηλαδή οι Αυστρασιώτες τους Αυστρασιώτες αδελφούς.
Μετά και τον Β' παγκόσμιο πόλεμο με πολλαπλάσια τα εκατομμύρια τους νεκρούς,
[είπαν οι υπόλοιποι ισχυροί, "...Φτάσαμε στο απροχώρητο, δεν πάει άλλο με αυτούς,
ποτέ δεν πρόκειται να πάψουν δαύτοι, οι πρώην Αυστρασιάτες
[Γάλλοι και Γερμανοί, μετά μανίας άγρια να χτυπιώνται
και ο καλύτερος τρόπος είναι να τους υποχρεώσουμε, ακόμα και με το ζόρι
[τουλάχιστον φαινομενικά να αγαπιώνται...."
Έτσι με κοινή εκμετάλλευση των βιομηχανιών Άνθρακα και Χάλυβα
[(Συνθήκη των Παρισίων 1951).... ελέγχεται η Γερμανία,
και με το να είναι συνεταίροι οι Αυστρασιάτες σε μία ενωμένη Ευρώπη,
[θα τερμάτιζαν (έτσι νόμιζαν) τους πολέμους... ώστε να μην επαναληφθεί η "ιστορία".
Τώρα πως από "έξη" γίνανε "εικοσιοκτώ", ιδέα δεν έχω, όντας του Σχολαρχείου*,
[ορκίζομαι και λέω ευσυνείδητα όλη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια,
χωρίς να προσθέσω ούτε να κρύψω τίποτε αλλά "δεν παίρνω όρκο"
[γι αυτά που "αντέγραψα και σας είπα", ίσως να είναι και παραμύθια....
Κίνητρο μου για όλα τα παραπάνω ήταν ένας πλυσηεγκεφαλοπαπαγαλιστής,
[που έλεγε ότι το '81 γίναμε μέλος της ΕΕ* ενώ δεν είχα ιδέα πως είχαμε τέτοια βίτσια,
να υπογράψουμε δηλαδή ότι αν πέσει κάνας λιμός στη μαύρη ήπειρο
[ή αν ξεραθεί τελείως η βόρεια κι η υποσαχάρια Αφρική,
θα έρθουνε όλα τα εκατομμύρια των Αφρικανών να μείνουνε εδώ, και για 10 χρόνια
[θα συσκέπτονται οι Ευρωπαίοι αν θα δεχτούν να πάει καμιά χιλιάδα κατά εκεί.
Για τα ψιλά τα γράμματα δε των μεγαλοκοντράτων, ζητήστε φώτιση...
[από τους τηβενοντημένους, που πέταξαν καπέλα
στην αποφοίτησή τους από τα χαρβαρντλοντονσκουλοφικονόμικς, τους τόσο ικανούς
[και υπερπαραμορφωμένους που μας πτώχευσαν και τώρα πουλάνε τρέλα.
* Κάιζερ, Η γερμανική λέξη Κάιζερ είναι αυτοκρατορικός τίτλος εκ του λατινικού Καίσαρ (caesar). Αντίστοιχες λέξεις σε άλλες γλώσσες είναι: (ρωσ.) Czar (Τσάρος), ίδιας ετυμολογίας, (αγγλ.) emperor, (γαλλ.) empereur, (ελλ.) αυτοκράτωρ.
* Θωρηκτά τσέπης, Η Συνθήκη των Βερσαλλιών το 1919 (Συνθήκη ειρήνης που τερμάτισε επίσημα τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανάμεσα στην Αντάντ (γαλλικά: Entente) και την Γερμανική Αυτοκρατορία), περιόριζε σημαντικά τις γερμανικές δυνατότητες ανάπτυξης πολεμικών δυνάμεων, έθετε στενά όρια και στην δύναμη του Πολεμικού Ναυτικού. Στη τότε Γερμανία επιτρεπόταν να διατηρεί ναυτικές δυνάμεις με σύνολο που δεν υπερέβαινε τους 15.000 άνδρες, έξι "μεγάλα" πλοία καθένα από τα οποία δεν θα υπερέβαινε το εκτόπισμα των 10.000 τόνων, έξι καταδρομικά, δώδεκα αντιτορπιλικά και δώδεκα τορπιλοβόλα. Τα δε υποβρύχια απαγορεύονταν ολοσχερώς.
Οι Βρετανοί αποκάλεσαν (pocket battleships) τα σκάφη που σε εκτόπισμα ελάχιστα μεγαλύτερο των 10.000 τόνων κατάφεραν να ενσωματώσουν θωράκιση, πυροβόλα των 11 ιντσών και να δώσουν στα σκάφη αυτά ταχύτητα 28 κόμβων.
* Ρώσοι κουμουνιστές, Η κατάσταση στη Ρωσία είναι δραματική. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού στερείται βασικά αγαθά. Ο πόλεμος κατά του αυστριακού στρατού χειροτερεύει την κατάσταση.
Περίπου ένα εκατομμύριο ήταν οι Ρώσοι νεκροί. Το σύνθημα των μπολσεβίκων (πολιτική φράξια του μαρξιστικού Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος) για άμεση ειρήνευση έβρισκε όλο και πιο πολλούς οπαδούς. Η κατακραυγή στρεφόταν ανοιχτά πια κατά του τσάρου, της αριστοκρατίας και των στρατηγών.
Έτσι με κοινή εκμετάλλευση των βιομηχανιών Άνθρακα και Χάλυβα
[(Συνθήκη των Παρισίων 1951).... ελέγχεται η Γερμανία,
και με το να είναι συνεταίροι οι Αυστρασιάτες σε μία ενωμένη Ευρώπη,
[θα τερμάτιζαν (έτσι νόμιζαν) τους πολέμους... ώστε να μην επαναληφθεί η "ιστορία".
Τώρα πως από "έξη" γίνανε "εικοσιοκτώ", ιδέα δεν έχω, όντας του Σχολαρχείου*,
[ορκίζομαι και λέω ευσυνείδητα όλη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια,
χωρίς να προσθέσω ούτε να κρύψω τίποτε αλλά "δεν παίρνω όρκο"
[γι αυτά που "αντέγραψα και σας είπα", ίσως να είναι και παραμύθια....
Κίνητρο μου για όλα τα παραπάνω ήταν ένας πλυσηεγκεφαλοπαπαγαλιστής,
[που έλεγε ότι το '81 γίναμε μέλος της ΕΕ* ενώ δεν είχα ιδέα πως είχαμε τέτοια βίτσια,
να υπογράψουμε δηλαδή ότι αν πέσει κάνας λιμός στη μαύρη ήπειρο
[ή αν ξεραθεί τελείως η βόρεια κι η υποσαχάρια Αφρική,
θα έρθουνε όλα τα εκατομμύρια των Αφρικανών να μείνουνε εδώ, και για 10 χρόνια
[θα συσκέπτονται οι Ευρωπαίοι αν θα δεχτούν να πάει καμιά χιλιάδα κατά εκεί.
Για τα ψιλά τα γράμματα δε των μεγαλοκοντράτων, ζητήστε φώτιση...
[από τους τηβενοντημένους, που πέταξαν καπέλα
στην αποφοίτησή τους από τα χαρβαρντλοντονσκουλοφικονόμικς, τους τόσο ικανούς
[και υπερπαραμορφωμένους που μας πτώχευσαν και τώρα πουλάνε τρέλα.
________________________________________________________________________________
συνεχίζεται
Συνεργάστηκαν οι Π. Β. Ματαράγκας και Κ. Γ. Ραπακούλια
συνεχίζεται
* Το "ήλθα.. είδα.. δεν ενίκησα" είναι το 3ο μέρος της τριλογίας
''ιστορίες & υστερίες της Ιστορίας'' και αναφέρεται στα χρόνια 1939 - 2019. Συνεργάστηκαν οι Π. Β. Ματαράγκας και Κ. Γ. Ραπακούλια
_____________________________________________________________
* Κάιζερ, Η γερμανική λέξη Κάιζερ είναι αυτοκρατορικός τίτλος εκ του λατινικού Καίσαρ (caesar). Αντίστοιχες λέξεις σε άλλες γλώσσες είναι: (ρωσ.) Czar (Τσάρος), ίδιας ετυμολογίας, (αγγλ.) emperor, (γαλλ.) empereur, (ελλ.) αυτοκράτωρ.
* Θωρηκτά τσέπης, Η Συνθήκη των Βερσαλλιών το 1919 (Συνθήκη ειρήνης που τερμάτισε επίσημα τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανάμεσα στην Αντάντ (γαλλικά: Entente) και την Γερμανική Αυτοκρατορία), περιόριζε σημαντικά τις γερμανικές δυνατότητες ανάπτυξης πολεμικών δυνάμεων, έθετε στενά όρια και στην δύναμη του Πολεμικού Ναυτικού. Στη τότε Γερμανία επιτρεπόταν να διατηρεί ναυτικές δυνάμεις με σύνολο που δεν υπερέβαινε τους 15.000 άνδρες, έξι "μεγάλα" πλοία καθένα από τα οποία δεν θα υπερέβαινε το εκτόπισμα των 10.000 τόνων, έξι καταδρομικά, δώδεκα αντιτορπιλικά και δώδεκα τορπιλοβόλα. Τα δε υποβρύχια απαγορεύονταν ολοσχερώς.
Οι Βρετανοί αποκάλεσαν (pocket battleships) τα σκάφη που σε εκτόπισμα ελάχιστα μεγαλύτερο των 10.000 τόνων κατάφεραν να ενσωματώσουν θωράκιση, πυροβόλα των 11 ιντσών και να δώσουν στα σκάφη αυτά ταχύτητα 28 κόμβων.
* Ρώσοι κουμουνιστές, Η κατάσταση στη Ρωσία είναι δραματική. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού στερείται βασικά αγαθά. Ο πόλεμος κατά του αυστριακού στρατού χειροτερεύει την κατάσταση.
Περίπου ένα εκατομμύριο ήταν οι Ρώσοι νεκροί. Το σύνθημα των μπολσεβίκων (πολιτική φράξια του μαρξιστικού Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος) για άμεση ειρήνευση έβρισκε όλο και πιο πολλούς οπαδούς. Η κατακραυγή στρεφόταν ανοιχτά πια κατά του τσάρου, της αριστοκρατίας και των στρατηγών.
Στις 7 Νοεμβρίου 1917 (25 Οκτωβρίου με το παλιό ημερολόγιο και γι’ αυτό
«Οκτωβριανή»), ξέσπασε η μεγάλη ρωσική επανάσταση.
Την επομένη, 8 Νοεμβρίου 1917, το Συμβούλιο των Κομισάριων του λαού καθιερώθηκε ως η νέα κυβέρνηση της χώρας και διόρισε τον Λένιν πρόεδρό του, τον Τρότσκι Κομισάριο εξωτερικών και τον Στάλιν Κομισάριο εθνοτήτων.
Την επομένη, 8 Νοεμβρίου 1917, το Συμβούλιο των Κομισάριων του λαού καθιερώθηκε ως η νέα κυβέρνηση της χώρας και διόρισε τον Λένιν πρόεδρό του, τον Τρότσκι Κομισάριο εξωτερικών και τον Στάλιν Κομισάριο εθνοτήτων.
Η κυβέρνηση του Κερένσκι, ηγέτη των μετριοπαθών σοσιαλιστών της Τρουντοβικής φράξιας του Κόμματος των Σοσιαλεπαναστατών, που υπηρέτησε ως ο δεύτερος πρωθυπουργός της Ρωσικής Προσωρινής Κυβέρνησης από Ιούλιο έως Νοέμβριο 1917, έπεσε.
* Θινκ τάνκς - αγγλ. think tanks, επί λέξει Δεξαμενές Σκέψης, κατ' ουσίαν Επιστημονικά Επιτελεία Ασκησης Πολιτικής.
* Φραγκιά, Οι Φράγκοι (λατινική γλώσσα: Franci ή gens Francorum) ήταν ένα σύνολο γερμανικών φύλων, το όνομα του οποίου αναφέρεται για πρώτη φορά σε ρωμαϊκές πηγές του 3ου αιώνα, συνδεδεμένο με φυλές στο Ρήνο, στο χείλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Σε μία περίοδο συγκρούσεων σε ολόκληρη τη Γαλατία στις δεκαετίες του 450 και του 460, ο Φράγκος Χιλδέριχος Α΄ ήταν ένας από τους στρατιωτικούς ηγέτες που διοίκησαν ρωμαϊκές δυνάμεις διαφόρων εθνικών δεσμών. Ο Χιλδέριχος και ο γιος του, Κλόβις Α΄, αντιμετώπισαν τον ανταγωνισμό του Αιγίδιου και του γιου του ως διεκδικητές του βασιλείου των Φράγκων και διοικητές των ρωμαϊκών δυνάμεων του Λίγηρα (σύμφωνα με τον Γρηγόριο Τουρώνη, ο Αιγίδιος κυβέρνησε το βασίλειο για 8 χρόνια όταν ο Χιλδέριχος βρισκόταν σε εξορία, ενώ ο γιος του αναφέρεται ως "βασιλιάς των Ρωμαίων").
Αυτός ο νέος τύπος βασιλείου αντιπροσωπεύει την αρχή της δυναστείας των Μεροβίγγειων, η οποία κατάφερε να κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της Γαλατίας τον 6ο αιώνα, καθώς και να εδραιώσει την ηγεσία της σε όλα τα φράγκικα βασίλεια στα σύνορα του Ρήνου. Στη βάση αυτής της αυτοκρατορίας οι αναδυόμενοι Καρολίδες θεωρήθηκαν τελικά ως οι νέοι αυτοκράτορες της δυτικής Ευρώπης το 800.
* Βησιγότθοι, ανατολικός γερμανικός λαός που μαζί με τους Οστρογότθους, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την ανάδυση της μεσαιωνικής Ευρώπης. Κυριάρχησαν σε μια τεράστια έκταση, που στο μέγιστό της υπό το Γερμανικό βασιλιά Ερμάναρικ και τον υποβασιλιά του Ατάναρικ εκτεινόταν από το Δούναβη ως το Ντον και από τη Μαύρη ως τη Βαλτική Θάλασσα. Κατά το 2ο μ.Χ. αιώνα εγκαταστάθηκαν στη Σκυθία, τη Δακία και την Παννονία. Τους 3ο και 4ο αι. επέδραμαν στις περιοχές του Βυζαντίου και αργότερα ασπάσθηκαν τον Αρειανισμό. Τον 5ο και 6ο αι. χωρίστηκαν σε Βησιγότθους (δυτικοί Γότθοι) και Οστρογότθους (ανατολικοί Γότθοι). Ίδρυσαν ισχυρά κράτη, διάδοχα του δυτικού Ρωμαϊκού κράτους, στην Ιβηρική χερσόνησο και στην Ιταλία.
Μιλούσαν τη Γοτθική γλώσσα, μια από τις εξαφανισμένες Ανατολικές γερμανικές γλώσσες, που μιλιόταν στην Κριμαία το 18ο αιώνα από τους Γότθους της Κριμαίας.
* Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, Λατ. Flavius Claudius Julianus, (331 ή 332-26 Ιουνίου 363).
Ρωμαίος αυτοκράτορας κατά την πρωτοβυζαντινή περίοδο και αξιοσημείωτος φιλόσοφος και συγγραφέας στην ελληνική γλώσσα. Γνωστός και ως Ιουλιανός ο Μέγας αλλά και Ιουλιανός ο Παραβάτης ή Ιουλιανός ο Αποστάτης, ως χαρακτηρισμοί δύο διαφορετικών "κόσμων".
Συμβασίλευσε, ως Καίσαρας, με τον Κωνστάντιο Β´ από το 355 ως το 360 και μόνος του, ως Αύγουστος, από το 361 ως το 363. Ο Ιουλιανός ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της Δυναστείας του Κωνσταντίνου και ο μοναδικός παγανιστής μετά τον Μέγα Κωνσταντίνο, ενώ καθιέρωσε την χρήση του όρου Έλληνας ως παγανιστής, καθώς κατά την προσπάθεια επιβολής της παλιάς θρησκείας αυτοπροσδιοριζόταν ως Έλληνας εννοώντας πως ακολουθούσε την θρησκεία των παγανιστών οι οποίοι έως τότε ήταν γνωστοί ως Εθνικοί και προσδίδοντας θρησκευτικό νόημα στην λέξη.
* Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, (Imperium Rōmānum 27π.Χ.) η μετεξέλιξη του κράτους των αρχαίων Ρωμαίων μετά την περίοδο της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, το οποίο χαρακτηρίζεται από κυβέρνηση με επικεφαλής τους αυτοκράτορες και μεγάλες εδαφικές κατακτήσεις γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα στην Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία.
* Θινκ τάνκς - αγγλ. think tanks, επί λέξει Δεξαμενές Σκέψης, κατ' ουσίαν Επιστημονικά Επιτελεία Ασκησης Πολιτικής.
* Φραγκιά, Οι Φράγκοι (λατινική γλώσσα: Franci ή gens Francorum) ήταν ένα σύνολο γερμανικών φύλων, το όνομα του οποίου αναφέρεται για πρώτη φορά σε ρωμαϊκές πηγές του 3ου αιώνα, συνδεδεμένο με φυλές στο Ρήνο, στο χείλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Αργότερα, ο όρος συνδέθηκε με τις εκρωμαϊσμένες γερμανικές δυναστείες εντός της καταρρέουσας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι οποίες τελικά διοίκησαν ολόκληρη την περιοχή μεταξύ των ποταμών Λίγηρα και Ρήνου και επέβαλαν την εξουσία τους σε πολλά άλλα μεταρωμαϊκά βασίλεια και γερμανικούς λαούς, αναγνωριζόμενες αργότερα από την Καθολική Εκκλησία ως διάδοχοι των παλαιών ηγεμόνων της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Σε μία περίοδο συγκρούσεων σε ολόκληρη τη Γαλατία στις δεκαετίες του 450 και του 460, ο Φράγκος Χιλδέριχος Α΄ ήταν ένας από τους στρατιωτικούς ηγέτες που διοίκησαν ρωμαϊκές δυνάμεις διαφόρων εθνικών δεσμών. Ο Χιλδέριχος και ο γιος του, Κλόβις Α΄, αντιμετώπισαν τον ανταγωνισμό του Αιγίδιου και του γιου του ως διεκδικητές του βασιλείου των Φράγκων και διοικητές των ρωμαϊκών δυνάμεων του Λίγηρα (σύμφωνα με τον Γρηγόριο Τουρώνη, ο Αιγίδιος κυβέρνησε το βασίλειο για 8 χρόνια όταν ο Χιλδέριχος βρισκόταν σε εξορία, ενώ ο γιος του αναφέρεται ως "βασιλιάς των Ρωμαίων").
Αυτός ο νέος τύπος βασιλείου αντιπροσωπεύει την αρχή της δυναστείας των Μεροβίγγειων, η οποία κατάφερε να κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της Γαλατίας τον 6ο αιώνα, καθώς και να εδραιώσει την ηγεσία της σε όλα τα φράγκικα βασίλεια στα σύνορα του Ρήνου. Στη βάση αυτής της αυτοκρατορίας οι αναδυόμενοι Καρολίδες θεωρήθηκαν τελικά ως οι νέοι αυτοκράτορες της δυτικής Ευρώπης το 800.
Κατά τον Μεσαίωνα, ο όρος Φράγκος χρησιμοποιήθηκε ως συνώνυμο του Δυτικού Ευρωπαίου, καθώς οι Καρολίδες κυβερνούσαν στο μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Ευρώπης και καθιέρωσαν μία πολιτική τάξη η οποία ήταν η βάση του ευρωπαϊκού παλαιού καθεστώτος που έληξε με τη Γαλλική Επανάσταση.
Οι Δυτικοευρωπαίοι μοιράστηκαν την υπακοή τους στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και συνεργάστηκαν ως σύμμαχοι στις Σταυροφορίες εκτός Ευρώπης, στον Λεβάντε, όπου προσδιόριζαν τους εαυτούς τους ως Φράγκους και τα βασίλεια που ίδρυσαν ως Φράγκικα. Το γεγονός αυτό είχε διαρκή επίδραση στα ονόματα των δυτικών Ευρωπαίων σε πολλές γλώσσες.
* Βησιγότθοι, ανατολικός γερμανικός λαός που μαζί με τους Οστρογότθους, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την ανάδυση της μεσαιωνικής Ευρώπης. Κυριάρχησαν σε μια τεράστια έκταση, που στο μέγιστό της υπό το Γερμανικό βασιλιά Ερμάναρικ και τον υποβασιλιά του Ατάναρικ εκτεινόταν από το Δούναβη ως το Ντον και από τη Μαύρη ως τη Βαλτική Θάλασσα. Κατά το 2ο μ.Χ. αιώνα εγκαταστάθηκαν στη Σκυθία, τη Δακία και την Παννονία. Τους 3ο και 4ο αι. επέδραμαν στις περιοχές του Βυζαντίου και αργότερα ασπάσθηκαν τον Αρειανισμό. Τον 5ο και 6ο αι. χωρίστηκαν σε Βησιγότθους (δυτικοί Γότθοι) και Οστρογότθους (ανατολικοί Γότθοι). Ίδρυσαν ισχυρά κράτη, διάδοχα του δυτικού Ρωμαϊκού κράτους, στην Ιβηρική χερσόνησο και στην Ιταλία.
Μιλούσαν τη Γοτθική γλώσσα, μια από τις εξαφανισμένες Ανατολικές γερμανικές γλώσσες, που μιλιόταν στην Κριμαία το 18ο αιώνα από τους Γότθους της Κριμαίας.
* Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, Λατ. Flavius Claudius Julianus, (331 ή 332-26 Ιουνίου 363).
Ρωμαίος αυτοκράτορας κατά την πρωτοβυζαντινή περίοδο και αξιοσημείωτος φιλόσοφος και συγγραφέας στην ελληνική γλώσσα. Γνωστός και ως Ιουλιανός ο Μέγας αλλά και Ιουλιανός ο Παραβάτης ή Ιουλιανός ο Αποστάτης, ως χαρακτηρισμοί δύο διαφορετικών "κόσμων".
Συμβασίλευσε, ως Καίσαρας, με τον Κωνστάντιο Β´ από το 355 ως το 360 και μόνος του, ως Αύγουστος, από το 361 ως το 363. Ο Ιουλιανός ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της Δυναστείας του Κωνσταντίνου και ο μοναδικός παγανιστής μετά τον Μέγα Κωνσταντίνο, ενώ καθιέρωσε την χρήση του όρου Έλληνας ως παγανιστής, καθώς κατά την προσπάθεια επιβολής της παλιάς θρησκείας αυτοπροσδιοριζόταν ως Έλληνας εννοώντας πως ακολουθούσε την θρησκεία των παγανιστών οι οποίοι έως τότε ήταν γνωστοί ως Εθνικοί και προσδίδοντας θρησκευτικό νόημα στην λέξη.
* Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, (Imperium Rōmānum 27π.Χ.) η μετεξέλιξη του κράτους των αρχαίων Ρωμαίων μετά την περίοδο της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, το οποίο χαρακτηρίζεται από κυβέρνηση με επικεφαλής τους αυτοκράτορες και μεγάλες εδαφικές κατακτήσεις γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα στην Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία.
Η πόλη της Ρώμης ιδρύεται το 753 π.Χ.. Η παράδοση λέει από τον Ρωμύλο, ένα ημιμυθικό πρόσωπο, που οριοθέτησε τα τείχη της Ρώμης και σκότωσε τον αδελφό του, Ρέμο, όταν αυτός άρχισε να έρχεται εμπόδιο στα σχέδια και το έργο του.
Ο Ρωμύλος θέσπισε πολιτικά όργανα που διατηρήθηκαν για αιώνες: τη Σύγκλητο, η οποία ήταν ένα συμβούλιο που αποτελούνταν από τους αρχηγούς των ρωμαϊκών γενών (patres), και τη συνέλευση του λαού. Ακόμη, διεξήγαγε επιτυχημένους πολέμους εναντίον των γειτονικών λαών.
Ο Ρωμύλος θέσπισε πολιτικά όργανα που διατηρήθηκαν για αιώνες: τη Σύγκλητο, η οποία ήταν ένα συμβούλιο που αποτελούνταν από τους αρχηγούς των ρωμαϊκών γενών (patres), και τη συνέλευση του λαού. Ακόμη, διεξήγαγε επιτυχημένους πολέμους εναντίον των γειτονικών λαών.
Τον Ρωμύλο διαδέχθηκε ο Νουμάς Πομπίλιος, ένας Σαβίνος, και μετά από αυτόν άλλοι πέντε βασιλείς βασίλεψαν στη Ρώμη, με τελευταίο έναν Ετρούσκο, το Λεύκιο Ταρκύνιο, ο οποίος βασίλεψε τυραννικά, ώσπου οι αγανακτισμένοι Ρωμαίοι, κατάφεραν να τον εκθρονίσουν και να τον εκδιώξουν, εγκαθιδρύοντας παράλληλα Δημοκρατία:
Ρωμαϊκή Δημοκρατία, Οι πατρίκιοι, που αποτελούσαν την αγροτική αριστοκρατία και ήταν οι κεφαλές των εκατό κυριότερων οικογενειών της Ρώμης, οργάνωσαν το νέο πολίτευμα. Στη θέση του βασιλιά τοποθετήθηκαν δύο άρχοντες με ετήσια θητεία, οι ύπατοι, οι οποίοι κυβερνούσαν το κράτος και το στρατό. Σταδιακά θεσπίστηκαν και άλλα ανώτερα αξιώματα, όπως οι δύο κυαίστορες (ταμίες) που ήταν υπεύθυνοι για τα δημόσια οικονομικά. Όλοι οι αξιωματούχοι ορίζονταν από τη Σύγκλητο, μέλη της οποίας μπορούσαν να γίνουν μόνον πατρίκιοι.
Αυτό δυσαρέστησε πολύ την άλλη κοινωνική ομάδα της Ρώμης, τους πληβείους, δηλαδή τους βιοτέχνες, τους μικροκαλλιεργητές και όλους αυτούς που δεν ανήκαν σε κανένα γένος...
Το 490 π.Χ. λοιπόν, συγκεντρώθηκαν σε έναν μικρό λόφο έξω από τη Ρώμη και απείλησαν να ιδρύσουν μία καινούρια, δική τους πόλη, αν οι πατρίκιοι συνέχιζαν να τους αγνοούν και να τους καταπιέζουν.
Οι πατρίκιοι υποχώρησαν, καθώς τους χρειάζονταν για στρατιώτες, και έτσι θεσπίστηκε το αξίωμα του τριβούνου (δημάρχου), του οποίου μοναδικό καθήκον ήταν η προστασία των πληβείων από τις πιέσεις των αρχόντων. Σταδιακά, οι πληβείοι κατέκτησαν και άλλα δικαιώματα.
Το 450 π.Χ. πέτυχαν να καταγραφεί το δίκαιο, που ως τότε παρέμενε άγραφο και η ερμηνεία του ήταν στα χέρια των πατρικίων, ενώ το 287 π.Χ. πέτυχαν την ψήφιση ενός νόμου που όριζε ότι η συνέλευση των πληβείων μαζί με τους τριβούνους θα μπορούσε να ψηφίσει νόμους που θα ήταν δεσμευτικοί για όλους τους Ρωμαίους.
Ρωμαϊκή Δημοκρατία, Οι πατρίκιοι, που αποτελούσαν την αγροτική αριστοκρατία και ήταν οι κεφαλές των εκατό κυριότερων οικογενειών της Ρώμης, οργάνωσαν το νέο πολίτευμα. Στη θέση του βασιλιά τοποθετήθηκαν δύο άρχοντες με ετήσια θητεία, οι ύπατοι, οι οποίοι κυβερνούσαν το κράτος και το στρατό. Σταδιακά θεσπίστηκαν και άλλα ανώτερα αξιώματα, όπως οι δύο κυαίστορες (ταμίες) που ήταν υπεύθυνοι για τα δημόσια οικονομικά. Όλοι οι αξιωματούχοι ορίζονταν από τη Σύγκλητο, μέλη της οποίας μπορούσαν να γίνουν μόνον πατρίκιοι.
Αυτό δυσαρέστησε πολύ την άλλη κοινωνική ομάδα της Ρώμης, τους πληβείους, δηλαδή τους βιοτέχνες, τους μικροκαλλιεργητές και όλους αυτούς που δεν ανήκαν σε κανένα γένος...
Το 490 π.Χ. λοιπόν, συγκεντρώθηκαν σε έναν μικρό λόφο έξω από τη Ρώμη και απείλησαν να ιδρύσουν μία καινούρια, δική τους πόλη, αν οι πατρίκιοι συνέχιζαν να τους αγνοούν και να τους καταπιέζουν.
Οι πατρίκιοι υποχώρησαν, καθώς τους χρειάζονταν για στρατιώτες, και έτσι θεσπίστηκε το αξίωμα του τριβούνου (δημάρχου), του οποίου μοναδικό καθήκον ήταν η προστασία των πληβείων από τις πιέσεις των αρχόντων. Σταδιακά, οι πληβείοι κατέκτησαν και άλλα δικαιώματα.
Το 450 π.Χ. πέτυχαν να καταγραφεί το δίκαιο, που ως τότε παρέμενε άγραφο και η ερμηνεία του ήταν στα χέρια των πατρικίων, ενώ το 287 π.Χ. πέτυχαν την ψήφιση ενός νόμου που όριζε ότι η συνέλευση των πληβείων μαζί με τους τριβούνους θα μπορούσε να ψηφίσει νόμους που θα ήταν δεσμευτικοί για όλους τους Ρωμαίους.
Συγκρούονται με τους Κέλτες της βόρειας Ιταλίας, και τους Σαμνίτες της νότιας. Μέχρι το 280 π.Χ. που εισβάλλει ο Πύρρος, βασιλιάς της Ηπείρου, μετά από την έκκληση για βοήθεια των ελληνικών πόλεων της Κάτω Ιταλίας, η Ρώμη έχει κυριαρχήσει στην κεντρική Ιταλία. Οι Ρωμαίοι κατάφεραν μετά από αγώνα να αναγκάσουν τον Πύρρο να γυρίσει στην Ελλάδα και κατέλαβαν το 272 π.Χ. την ελληνική πόλη του Τάραντα.
Μετά από λίγα χρόνια, ξεσπά ο Α' Καρχηδονιακός Πόλεμος (264 π.Χ.-241 π.Χ.). Στο τέλος αυτού του πολέμου, οι κουρασμένοι αντίπαλοι, Ρώμη και Καρχηδόνα, κάνουν ειρήνη. Οι Ρωμαίοι κερδίζουν τη Σικελία, τη Σαρδηνία και την Κορσική και στρέφουν την προσοχή τους στη βόρεια Ιταλία, όπου μέχρι το 220 π.Χ. καταλαμβάνουν την κοιλάδα του Πάδου.
Μόλις τελειώνει και ο Β' Καρχηδονιακός Πόλεμος (264 π.Χ.-241 π.Χ.) με την νίκη των Ρωμαίων, θα εμπλακούν σε πόλεμο στην ελληνική ανατολή. Το 197 π.Χ., νίκησαν το Φίλιππο Ε', βασιλιά της Μακεδονίας, στις Κυνός Κεφαλάς. Μετά από τέσσερις νικηφόρους Μακεδονικούς πολέμους υποτάσσουν το βασίλειο της Μακεδονίας και το 148 π.Χ. συγκροτούν εκεί την πρώτη τους επαρχία πέρα από την Αδριατική. Το 146 π.Χ., νικούν την Αχαϊκή Συμπολιτεία στην μάχη της Λευκόπετρας και κάθε αντίσταση στον ελληνικό νότο εξουδετερώνεται, ενώ μία εξέγερση της Καρχηδόνας, τον ίδιο χρόνο, συντρίφτηκε. Το 189 π.Χ. νικούν το Σελευκίδη βασιλιά Αντίοχο Γ' στην Μικρά Ασία. Το 133 π.Χ., ο βασιλιάς της Περγάμου, ο Άτταλος Γ', κληροδοτεί το βασίλειό του στη Ρώμη.
Καθώς η δύναμη των στρατηγών αυξάνεται, τόσο αυξάνεται και η έκταση του ρωμαϊκού κράτους, αλλά σύντομα ο ανταγωνισμός μεταξύ των στρατηγών γίνεται πολύ μεγάλος. Μέσα σε αυτή την ταραγμένη περίοδο ξεσπά ο Συμμαχικός πόλεμος (91 π.Χ.-88 π.Χ.), ο πόλεμος των Ιταλών συμμάχων της Ρώμης εναντίον της. Οι υπόλοιποι Ιταλοί διεκδικούσαν καλύτερη μεταχείριση και την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη. Οι Ρωμαίοι τελικά θα νικήσουν, αλλά θα παραχωρήσουν σε όλους τους κατοίκους της ιταλικής χερσονήσου, την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη. Ήδη δύο στρατηγοί έχουν ξεχωρίσει, ο λαϊκός Μάριος και ο αριστοκράτης Σύλλας. Ο ανταγωνισμός μεταξύ τους είναι σκληρός.
Από το 88 μέχρι το 30 π.Χ. ξεκινάει μία άγρια περίοδος με βίαιες συγκρούσεις, είναι η περίοδος των εμφυλίων. Ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ με τον Πομπήιο αδυνατούν να ομονοήσουν και το 48 π.Χ. μετά την νίκη του στη μάχη των Φαρσάλων, ο Ιούλιος, παίρνει την εξουσία στη Ρώμη ονομάζεται δικτάτορας για δέκα χρόνια, και μετά ισόβιος. Ακόμη ονομάζεται Imperator (αυτοκράτορας) και pater patriae (πατέρας της πατρίδας). Προβαίνει σε αρκετά φιλολαϊκά μέτρα και τριπλασιάζει τον αριθμό των μελών της Συγκλήτου, ούτως ώστε να εξασφαλίζει τη συναίνεσή της για όλα τα θέματα. Κάποιοι συγκλητικοί, όμως, που φοβούνταν τη δύναμή του με επικεφαλής το θετό γιο του, Βρούτο, τον δολοφονούν το 44 π.Χ..
Η τελική σύγκρουση θα είναι μεταξύ του Οκταβιανού και του Αντωνίου, που υποστηριζόταν από τη βασίλισσα της Αιγύπτου, Κλεοπάτρα και θα καθορίσει την γέννηση της αυτοκρατορίας (27 μ.Χ.). Ο Αντώνιος θα ηττηθεί στη ναυμαχία στο Άκτιο (31 π.Χ.) και ο Οκταβιανός θα προσαρτήσει την Αίγυπτο κυριαρχώντας πια στο σύνολο.
* Το 1981 η Ελλάδα γίνεται το 10ο μέλος της ΕΕ, ενώ η Ισπανία και η Πορτογαλία ακολουθούν πέντε χρόνια αργότερα.
Μόλις τελειώνει και ο Β' Καρχηδονιακός Πόλεμος (264 π.Χ.-241 π.Χ.) με την νίκη των Ρωμαίων, θα εμπλακούν σε πόλεμο στην ελληνική ανατολή. Το 197 π.Χ., νίκησαν το Φίλιππο Ε', βασιλιά της Μακεδονίας, στις Κυνός Κεφαλάς. Μετά από τέσσερις νικηφόρους Μακεδονικούς πολέμους υποτάσσουν το βασίλειο της Μακεδονίας και το 148 π.Χ. συγκροτούν εκεί την πρώτη τους επαρχία πέρα από την Αδριατική. Το 146 π.Χ., νικούν την Αχαϊκή Συμπολιτεία στην μάχη της Λευκόπετρας και κάθε αντίσταση στον ελληνικό νότο εξουδετερώνεται, ενώ μία εξέγερση της Καρχηδόνας, τον ίδιο χρόνο, συντρίφτηκε. Το 189 π.Χ. νικούν το Σελευκίδη βασιλιά Αντίοχο Γ' στην Μικρά Ασία. Το 133 π.Χ., ο βασιλιάς της Περγάμου, ο Άτταλος Γ', κληροδοτεί το βασίλειό του στη Ρώμη.
Καθώς η δύναμη των στρατηγών αυξάνεται, τόσο αυξάνεται και η έκταση του ρωμαϊκού κράτους, αλλά σύντομα ο ανταγωνισμός μεταξύ των στρατηγών γίνεται πολύ μεγάλος. Μέσα σε αυτή την ταραγμένη περίοδο ξεσπά ο Συμμαχικός πόλεμος (91 π.Χ.-88 π.Χ.), ο πόλεμος των Ιταλών συμμάχων της Ρώμης εναντίον της. Οι υπόλοιποι Ιταλοί διεκδικούσαν καλύτερη μεταχείριση και την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη. Οι Ρωμαίοι τελικά θα νικήσουν, αλλά θα παραχωρήσουν σε όλους τους κατοίκους της ιταλικής χερσονήσου, την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη. Ήδη δύο στρατηγοί έχουν ξεχωρίσει, ο λαϊκός Μάριος και ο αριστοκράτης Σύλλας. Ο ανταγωνισμός μεταξύ τους είναι σκληρός.
Από το 88 μέχρι το 30 π.Χ. ξεκινάει μία άγρια περίοδος με βίαιες συγκρούσεις, είναι η περίοδος των εμφυλίων. Ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ με τον Πομπήιο αδυνατούν να ομονοήσουν και το 48 π.Χ. μετά την νίκη του στη μάχη των Φαρσάλων, ο Ιούλιος, παίρνει την εξουσία στη Ρώμη ονομάζεται δικτάτορας για δέκα χρόνια, και μετά ισόβιος. Ακόμη ονομάζεται Imperator (αυτοκράτορας) και pater patriae (πατέρας της πατρίδας). Προβαίνει σε αρκετά φιλολαϊκά μέτρα και τριπλασιάζει τον αριθμό των μελών της Συγκλήτου, ούτως ώστε να εξασφαλίζει τη συναίνεσή της για όλα τα θέματα. Κάποιοι συγκλητικοί, όμως, που φοβούνταν τη δύναμή του με επικεφαλής το θετό γιο του, Βρούτο, τον δολοφονούν το 44 π.Χ..
Η τελική σύγκρουση θα είναι μεταξύ του Οκταβιανού και του Αντωνίου, που υποστηριζόταν από τη βασίλισσα της Αιγύπτου, Κλεοπάτρα και θα καθορίσει την γέννηση της αυτοκρατορίας (27 μ.Χ.). Ο Αντώνιος θα ηττηθεί στη ναυμαχία στο Άκτιο (31 π.Χ.) και ο Οκταβιανός θα προσαρτήσει την Αίγυπτο κυριαρχώντας πια στο σύνολο.
* Το 1981 η Ελλάδα γίνεται το 10ο μέλος της ΕΕ, ενώ η Ισπανία και η Πορτογαλία ακολουθούν πέντε χρόνια αργότερα.
Τον Ιούνιο του 1959 η Ελλάδα κάνει αίτηση που θα οδήγησει στην υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης Ελλάδας – ΕΟΚ, τον Ιούνιο του 1961, είναι η πρώτη Συμφωνία Σύνδεσης που σύναψε η ΕΟΚ.
Η Συμφωνία αυτή, η οποία ουσιαστικά αποτελούσε το πρώτο βήμα στην πορεία της Ελλάδας για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, «πάγωσε» με την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα (Απρίλιος 1967) και ενεργοποιήθηκε εκ νέου μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας (Ιούλιος 1974). Τον Μάιο 1979 υπογράφεται, στην Αθήνα (Ζάππειο Μέγαρο), η Πράξη Προσχώρηση. Η Βουλή των Ελλήνων θα κυρώσει την Πράξη Προσχώρησης της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες στις 28 Ιουνίου 1979. Η πλήρης ένταξη έλαβε χώρα δύο χρόνια αργότερα, την 1η Ιανουαρίου 1981.
* Ε.Ε. Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε για να τεθεί τέλος στους συχνούς και αιματηρούς πολέμους μεταξύ των γειτονικών ευρωπαϊκών χωρών που κατέληξαν στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Ο Ρομπέρ Σουμάν, σε συνεργασία με τον Ζαν Μονέ, γάλλο οικονομικό και πολιτικό σύμβουλο και εμπνευστή του παγκοσμίως γνωστού «Σχεδίου Σουμάν», οραματίστηκαν και σχεδίασαν τη συγχώνευση της βαριάς βιομηχανίας της Δυτικής Ευρώπης. Ο κύριος στόχος του «Σχεδίου» ήταν η ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ των βιομηχανικών χωρών της Ευρώπης, με το σκεπτικό ότι οι χώρες που συνδέονται με εμπορικές συναλλαγές δημιουργούν μεταξύ τους οικονομικές αλληλεξαρτήσεις, κάτι που ελαχιστοποιεί το ενδεχόμενο συγκρούσεων.
Θετικά ανταποκρίνονται η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, αλλά και η Ιταλία. Έτσι γεννιέται η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), με τη «Συνθήκη των Παρισίων», στις 18 Απριλίου 1951 και πρώτο Πρόεδρο τον Ζαν Μονέ. Οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι, Γερμανία και Γαλλία, βρίσκονται μετά από αιώνες στο ίδιο στρατόπεδο.
Η επιτυχία της ΕΚΑΧ, οδηγεί τις έξι συνιδρύτριες χώρες, στη διεύρυνση της συνεργασίας τους και στην υπογραφή της «Συνθήκης της Ρώμης», στις 25 Μαρτίου του 1957.
Με τη συνθήκη αυτή εγκαθιδρύονται δύο νέοι θεσμοί:
Η «Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας – (ΕΚΑΕ)», η οποία θέτει υπό κοινό έλεγχο την ειρηνική χρήση της ατομικής ενέργειας, στο πρότυπο της ΕΚΑΧ και η
«Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα – (ΕΟΚ)», η οποία αποτελεί την πρώτη μορφή τελωνειακής ένωσης, μεταξύ των έξι χωρών που συμμετέχουν, καθώς, βασίζεται σε ελεύθερες διασυνοριακές συναλλαγές με την κατοχύρωση “τεσσάρων ελευθεριών”, όπως ελεύθερη διακίνηση αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίων και ανθρώπων.
Οι τρεις παραπάνω «Κοινότητες», ΕΟΚ, ΕΚΑΕ και ΕΚΑΧ, θα συγχωνευτούν στις 8 Απριλίου του 1965, στην «Ευρωπαϊκή Κοινότητα», η οποία στη συνέχεια διευρύνθηκε με τη συμμετοχή και άλλων κρατών – μελών και από την 1η Ιανουαρίου του 1993, τίθεται σε ισχύ η «Ενιαία Αγορά».
Χωρίς την ενεργητικότητα και την κινητοποίησή τους, δεν θα κυριαρχούσε η ειρήνη και η σταθερότητα που θεωρούμε δεδομένη στην σημερινή πραγματικότητα. Από αντιστασιακοί μέχρι δικηγόροι και πολιτικοί, οι ιδρυτές της ΕΕ συνιστούσαν μια ποικιλόμορφη ομάδα ανθρώπων που όμως διαπνέονταν από κοινά ιδανικά και σκοπούς για μια «ειρηνική, ενωμένη και ευημερούσα Ευρώπη».
ήλθα.. είδα... δεν ενίκησα
* Ε.Ε. Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε για να τεθεί τέλος στους συχνούς και αιματηρούς πολέμους μεταξύ των γειτονικών ευρωπαϊκών χωρών που κατέληξαν στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
«Δεν θα υπάρξει ειρήνη για την Ευρώπη, αν τα κράτη συνεχίζουν να βασίζονται στην εθνική κυριαρχία. Οι χώρες της Ευρώπης είναι πολύ μικρές για να εγγυηθούν στους πολίτες τους την αναγκαία ευημερία και την κοινωνική πρόοδο. Τα κράτη της Ευρώπης θα πρέπει να επιλέξουν τη συνεργασία και την ομοσπονδιακή μορφή…»,έλεγε ο γάλλος πολιτικός Ρομπέρ Σουμάν, διαπρεπής νομικός και Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας από το 1948-1952, ο οποίος θεωρείται ως ο «αρχιτέκτονας» του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Ο Ρομπέρ Σουμάν, σε συνεργασία με τον Ζαν Μονέ, γάλλο οικονομικό και πολιτικό σύμβουλο και εμπνευστή του παγκοσμίως γνωστού «Σχεδίου Σουμάν», οραματίστηκαν και σχεδίασαν τη συγχώνευση της βαριάς βιομηχανίας της Δυτικής Ευρώπης. Ο κύριος στόχος του «Σχεδίου» ήταν η ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ των βιομηχανικών χωρών της Ευρώπης, με το σκεπτικό ότι οι χώρες που συνδέονται με εμπορικές συναλλαγές δημιουργούν μεταξύ τους οικονομικές αλληλεξαρτήσεις, κάτι που ελαχιστοποιεί το ενδεχόμενο συγκρούσεων.
Το «Σχέδιο Σουμάν», πρότεινε τον από κοινού έλεγχο της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα, που ήταν οι σημαντικότερες πρώτες ύλες για την πολεμική βιομηχανία. Σκοπός του σχεδίου, ήταν να πάψουν τα κράτη να ασκούν κυριαρχικά δικαιώματα στους πόρους που διαδραμάτισαν ζωτικό ρόλο στους παγκόσμιους πολέμους – δηλ. τον άνθρακα και το χάλυβα – ούτως ώστε να διασφαλιστεί διαρκής ειρήνη.Το «Σχέδιο Σουμάν», δημοσιεύθηκε στις 9 Μαΐου του 1950, ημερομηνία που αναγράφεται πλέον στη ληξιαρχική πράξη γέννησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Θετικά ανταποκρίνονται η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, αλλά και η Ιταλία. Έτσι γεννιέται η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), με τη «Συνθήκη των Παρισίων», στις 18 Απριλίου 1951 και πρώτο Πρόεδρο τον Ζαν Μονέ. Οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι, Γερμανία και Γαλλία, βρίσκονται μετά από αιώνες στο ίδιο στρατόπεδο.
Η επιτυχία της ΕΚΑΧ, οδηγεί τις έξι συνιδρύτριες χώρες, στη διεύρυνση της συνεργασίας τους και στην υπογραφή της «Συνθήκης της Ρώμης», στις 25 Μαρτίου του 1957.
Με τη συνθήκη αυτή εγκαθιδρύονται δύο νέοι θεσμοί:
Η «Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας – (ΕΚΑΕ)», η οποία θέτει υπό κοινό έλεγχο την ειρηνική χρήση της ατομικής ενέργειας, στο πρότυπο της ΕΚΑΧ και η
«Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα – (ΕΟΚ)», η οποία αποτελεί την πρώτη μορφή τελωνειακής ένωσης, μεταξύ των έξι χωρών που συμμετέχουν, καθώς, βασίζεται σε ελεύθερες διασυνοριακές συναλλαγές με την κατοχύρωση “τεσσάρων ελευθεριών”, όπως ελεύθερη διακίνηση αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίων και ανθρώπων.
Οι τρεις παραπάνω «Κοινότητες», ΕΟΚ, ΕΚΑΕ και ΕΚΑΧ, θα συγχωνευτούν στις 8 Απριλίου του 1965, στην «Ευρωπαϊκή Κοινότητα», η οποία στη συνέχεια διευρύνθηκε με τη συμμετοχή και άλλων κρατών – μελών και από την 1η Ιανουαρίου του 1993, τίθεται σε ισχύ η «Ενιαία Αγορά».
Η «Συνθήκη του Μάαστριχ» που θα υπογραφεί 7 Φεβρουαρίου του 1992, ένα από τα σημαντικότερα ορόσημα στην ιστορία της ΕΕ, με το οποίο θεσπίζονται σαφείς κανόνες για το μελλοντικό ενιαίο νόμισμα, την κοινή εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας, καθώς και τη στενότερη συνεργασία σε θέματα δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων. Σύμφωνα με τη «Συνθήκη του Μάαστριχ», η «Ευρωπαϊκή Κοινότητα», μετονομάζεται σε «Ευρωπαϊκή Ένωση».Πολλοί ήταν οι οραματιστές ηγέτες που ακολούθησαν το ευρωπαïκό όραμα του Ρομπέρ Σουμάν και του Ζαν Μονέ και ενέπνευσαν στη συνέχεια και άλλους για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτοί, θεωρούνται ως οι «Πατέρες της ΕΕ», όπως ο Κόνραντ Αντενάουερ – Γερμανία, ο Γιόζεφ Μπεχ – Λουξεμβούργο, ο Γιόχαν Βίλεμ Μπέγιεν – Κάτω Χώρες, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ – Ηνωμένο Βασίλειο, ο Αλτσίντε ντε Γκάσπερι – Ιταλία, ο Βάλτερ Χάλσταϊν – Γερμανία, ο Σίκο Μάνσχολτ – Κάτω Χώρες, ο Πωλ Ανρί Σπάακ – Βέλγιο και ο Αλτιέρο Σπινέλι – Ιταλία.
Χωρίς την ενεργητικότητα και την κινητοποίησή τους, δεν θα κυριαρχούσε η ειρήνη και η σταθερότητα που θεωρούμε δεδομένη στην σημερινή πραγματικότητα. Από αντιστασιακοί μέχρι δικηγόροι και πολιτικοί, οι ιδρυτές της ΕΕ συνιστούσαν μια ποικιλόμορφη ομάδα ανθρώπων που όμως διαπνέονταν από κοινά ιδανικά και σκοπούς για μια «ειρηνική, ενωμένη και ευημερούσα Ευρώπη».
ήλθα.. είδα... δεν ενίκησα
